منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 100

و در روایت بیست و شش از باب یک از ابواب قضاء، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «کسی همانند معاویه حق ندارد امین بر خون‌ها و احکام باشد. (تا آن که امام علیه السلام فرماید): و نه کسی که در حکم رشوه می‌گیرد تا حق مردم را از بین ببرد.»

و در روایت بیست و نه، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام به رفاعه: «بپرهیز از پذیرفتن تحفه‌ها از خصم‌ها؛ و از باطن کار، برحذر باش.»

باب 15 درآمد قاضی

114- 45360- (1) و بدان که رعایا طبقات و مراتبی دارند که برخی از آنان جز با برخی اصلاح نمی‌شوند و با داشتن بعضی از آنان، بی‌نیاز از بعضی دیگر نیستیم: یک طبقه، لشکریان خدا و از همین دسته هستند کاتبان عمومی و خصوصی؛ و یک طبقه، قاضیان عادل. (تا آن که گوید): و برای هر کدام بر والی به اندازه‌ای که آن را اصلاح سازد، حقّی ثابت است. (تا آن که گوید): سپس به قضاوت‌های او زیاد سرکشی کن و در بخشش به او آن اندازه که مشکلاتش را برطرف سازد، و نیاز او در سایۀ بخشش تو به مردم کم گردد گشاده‌دستی کن.

115- 45361- (2) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «در امر حکومت، چاره‌ای از امیر داشتن و از این‌که رزقی برای او در نظر گرفته شود، نیست؛ و چاره‌ای از داشتن کسی که مردم را بشناسد و نیز رزقی برای او نیست؛ و چاره‌ای از داشتن حسابدار و روزی برای او نیست؛ و چاره‌ای از داشتن قاضی و در نظر گرفتن روزی‌ای برای او نیست و حضرت خوش نداشت که رزق قاضی به عهدۀ کسانی باشد که برای‌شان قضاوت می‌کند و آن باید از بیت‌المال باشد.»

116- 45362- (3) امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام فرمود: «قاضی و درآمد برای قاضی و کسی که توزیع کند و حسابدار و در آمد برای آنها، ضروری است.»

117- 45363- (4) عبداللّه بن سنان گوید: «امام صادق علیه السلام دربارۀ قاضی‌ای که بین دو آبادی است و از پادشاه برای قضاوتش در آمد می‌گیرد، سئوال شد. حضرت فرمود: آن، مال نامشروع است.»