منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 11

نیای او وهب- غلام جریر بن عبداللّٰه بجلی- بوده است. از مشوقان به نگاشتن حدیث، پدر وی محبوب بود.

تألیفات وی:

1- المشیخه

2- الحدود

3- الدیات

4- الفرائض

5- التفسیر

6- النوادر (حدود 1000 ورق).

5- ابن قتیبه (213- 276 ق)

ابومحمد عبداللّٰه بن مسلم بن قتیبه دینوری بغدادی یا کوفی. فقیه، محدث، مفسر و از بزرگان ادب و منتقد شعر، عالم اخباری، متکلم و دانشمند روزگار خود.

وی اصالتاً ایرانی بود اما در بغداد و به گفته‌ای در کوفه زاده شد. در بغداد جای گرفت و حدیث و نگاشتن آن را شروع کرد و به همین دلیل هم نام‌آور است. البته به خاطر چیرگی و تسلطش برشعر، ادب و نقد علمی ادبیات عرب نیز مشهور است.

چندی در دینور به منصب قضاوت نشست و پس از آن در بغداد به تألیفات خود پرداخت. استادانی که ابن قتیبه در نزدشان در علوم مختلف از جمله حدیث، لغت، کلام و ... بسیار آموخت و بهره‌ها برد، می‌توان به ابوحاتم سجستانی، ریاشی، جاحظ، ابوعبداللّٰه حمدانی، عبدالرحمن بن قریب معروف به اصمعی و ... اشاره کرد.

دربارۀ خاکجای وی اختلاف است؛ اما قطع یقین یا در کوفه (احتمال کم) یا در بغداد (احتمال بسیار) بوده است.

تألیفات وی:

1- تفسیر غریب القرآن

2- غریب الحدیث