منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 140

باب 35 حکم ادّعای بدون بیّنۀ پدر یا غیر او به این که به زن فوت شده، کالایی را داده است

226- 45472- (1) جعفربن عیسی گوید: «به امام هادی علیه السلام نامه نوشتم: فدایت گردم! زنی می‌میرد. پدرش ادّعا دارد که بعضی از وسایل و خدمتکارانی که نزد زن است به او عاریه داده بوده است. آیا ادّعای پدر بدون بیّنه پذیرفته می‌گردد یا آن که جز با بیّنه، مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد؟ حضرت نوشتند که: بدون بیّنه ادّعایش نافذ است.

جعفر بن عیسی گوید: برای امام نوشتم: فدایت گردم! اگر شوهر زن مرده یا پدرشوهر آن زن یا مادر شوهر زن در مورد وسایل زن یا خدمتکاران زن همان را ادّعا کنند که پدرزن ادّعا داشت که بعضی از وسایل یا خدمتکاران را به او عاریه داده است، آیا آنان در این ادّعا به سان پدر هستند؟

حضرت نوشت: نه.»

باب 36 جواز مرافعۀ فرزند با پدر

اشاره

بروجری، آقا حسین طباطبایی - مترجمان: حسینیان قمی، مهدی - صبوری، م، منابع فقه شیعه، 31 جلد، انتشارات فرهنگ سبز، تهران - ایران، اول، 1429 ه ق

منابع فقه شیعه؛ ج‌30، ص: 227

ارجاعات

گذشت:

در روایت یکم از باب سوّم از ابواب وقوف، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «آن را به پدر مده. پرسیدم:

در این صورت پدر با من مخاصمه خواهد کرد. حضرت فرمود: با او مخاصمه کن ولی صدایت را بالاتر از صدای او مبر.»