منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 160

حضرت فرمود: پس چرا از من بر آنچه در دست من است، بیّنه می‌خواهید؟ گفتند: چون فدک مال مسلمانان است. حضرت فاطمه فرمود: آیا شما دو نفر می‌خواهید آنچه رسول خدا انجام داده است، ردّ کنید و در مورد خویشاوندان او به گونه‌ای حکم کنید که در میان سایر مسلمانان نمی‌کنید؟

ای مردم، بشنوید گناهی را که این گروه مرتکب می‌شوند! شما دو نفر چه می‌گویید اگر من نسبت به اموال مسلمانان که در دست‌شان است ادّعایی کنم؟ آیا از من بیّنه می‌خواهید یا از آنان؟ گفتند: از تو می‌خواهیم. حضرت فرمود: اگر همۀ مسلمانان آنچه در دست من است ادّعا کنند، آیا از من بیّنه می‌خواهی یا از آنان؟ پس از آن، عمر خشمگین گشت و گفت: این زمین مسلمانان و مال مسلمانان است با این که در دست فاطمه است و فاطمه غلّۀ آن را می‌خورد و تنها بیّنه بر فاطمه لازم است؛ چون ادّعا دارد که رسول خدا از میان مسلمانان، فدک را به او بخشیده است با این که فدک مال مسلمانان و حقّ آنان است ...»

ارجاعات

گذشت:

در باب پنجاه و هفت از ابواب میراث، چیزی که بر ذیل باب دلالت می‌کند.

می‌آید:

در باب چهارده از ابواب شهادت، مناسب این باب.

باب 41 چگونگی حکم بر غایب

245- 45491- (1) امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند: «علیه غایب حکم می‌شود اگر بیّنه علیه او قائم گردد، و بر این اساس مالش فروخته می‌شود و در حالی که غایب است، بدهی‌اش از این مال پرداخت می‌گردد ولی اگر بیاید، بر حجّت خویش است. حضرت فرمود: و مال به آن کس که بیّنه آورده، داده نمی‌شود جز با کفالت کفیلان [/ ضمانت ضامنان].»