منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 177

275- 45521- (21) شیخ مفید در رسالۀ عویصه [رسالۀ مشکل] آورده است: «سئوال دیگر دربارۀ مردی شد که برده‌هایی را مالک شده است- بی‌آنکه آنان را خریداری کرده یا، به او هبه شده باشد یا صدقه یا غنیمت جنگی یا ارث از کسی که مالک آنان بوده و مرده است و به جای گذاشته تا به او رسیده باشد.

پاسخ: این مرد، مادرش پس از پدرش با یک مسیحی ازدواج کرده است. مرد مسیحی از او چند فرزند پیدا کرده است و امیرالمؤمنین علیه السلام به قتل آن مادر حکم داد و فرزندان او را از مسیحی بردۀ برادر مسلمان‌شان قرار داده»

276- 45522- (22) امام باقر علیه السلام فرماید: «امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ مردی که خود و یارانش یک گوسفند را خوردند، او [صاحب گوسفند] گفت: اگر این گوسفند را خوردید، آن برای شماست و اگر نخورید، بر شماست که فلان مقدار خسارت بدهید. قضاوت کرد که این حکم باطل است و چیزی به عهدۀ خورندگان غذا- چه غذا کم باشد یا زیاد باشد- نیست و حضرت از خسارت گرفتن از نخوردن کامل منع کرد.»

277- 45523- (23) پیامبر صلی الله علیه و آله از یک اعرابی [عرب بیابانی] شتری را به چهارصد درهم خرید. چون اعرابی مال را گرفت، فریاد کرد که: درهم‌ها و شتر مال من است. ابوبکر آمد. حضرت فرمود: میان من و اعرابی حکم کن. ابوبکر گفت: حکم روشن است. از شما بیّنه خواسته می‌شود. عمر آمد. او هم چون اوّلی گفت. پس از آن امیرالمؤمنین علیه السلام آمد. حضرت پیامبر فرمود: آیا جوانی را که می‌آید، می‌پذیری؟

او گفت: آری. اعرابی گفت: شتر، شتر من است و درهم‌ها هم درهم‌های من است. اگر محمّد صلی الله علیه و آله چیزی دارد، بر آن بیّنه بیاورد. امیرالمؤمنین علیه السلام سه بار فرمود: شتر و رسول خدا را رها کن. آن اعرابی کنار نرفت. حضرت یک ضربت بر او زد. اهل حجاز همه گفتند که: حضرت سر اعرابی را [با یک ضربت] پرت کرد. ولی بعضی از اهل عراق گویند: حضرت عضوی از او را قطع نمود. حضرت فرمود:

ای رسول خدا، ما تو را بر وحی تصدیق می‌کنیم ولی تو را بر چهارصد درهم تصدیق نکنیم!

و در خبری غیر از این آمده است: پیامبر به آن دو نفر التفاتی کرد و فرمود: این حکم خداست؛ نه آنچه شما بدان حکم کردید.»

ارجاعات

می‌آید:

در باب چهارده از ابواب حدّ محارب، روایاتی که بر بخش پایانی عنوان باب دلالت دارد؛ ملاحظه کنید.