منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 184

300- 45546- (23) پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خداوند شهادت‌ها را برای حفظ و پشتیبانی از تلاشی که برای دفع دیگری می‌شود، واجب کرده است.»

ارجاعات

می‌آید:

در باب بعدی و باب پس از آن و باب چهارم، چیزی که بر این مفاد دلالت دارد.

باب 2 وجوب اقامۀ شهادت برای اهل سنّت مگر در برخی موارد

اشاره

301- 45547- (1) امام ابوالحسن علیه السلام فرمود: «پدرم در نامه‌اش به من در پاسخ به این پرسشم که آیا برای آنان شهادت بدهم، نوشت: شهادت را برای خداوند عز و جل بین خودت و آنان (اهل سنّت) اقامه کن؛ گرچه علیه خودت یا پدر و مادر یا خویشاوندانت باشد. ولی اگر بر برادرت (شیعه) بیم ستم داشتی، نه.»

302- 45548- (2) مرازم گوید: «امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: بر شما باد به نماز در مسجدها، حسن همجواری با مردم، اقامۀ شهادت و حضور جنازه‌ها! برای شما از مردم چاره‌ای نیست. هیچ کس در طول حیات خویش از مردم بی نیاز نیست. ما بر جنازه‌های‌شان حاضر می‌شویم و تنها برای شما هم شایسته است که مثل آنچه امامان‌تان انجام می‌دهند، انجام دهید و مردم به همدیگر احتیاج دارند، مادامی که بر این حال هستند؛ تا آن که آن شود که پس از آن، هر گروهی به همفکران خود تنها می‌پیوندند.

سپس حضرت فرمود: بر شما باد به خوب نماز خواندن! و برای آخرت‌تان عمل و برای خودتان خوبی انتخاب کنید؛ چرا که مرد، گاهی در امر دنیا زیرک است و گفته می‌شود که چقدر فلانی زیرک است! ولی زیرک، کسی است که برای آخرت زیرک باشد.»

ارجاعات

گذشت:

در آیات و روایات باب پیشین، چیزی است که با عموم و اطلاق بر این مفاد دلالت دارد.