منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 186

307- 45553- (5) امام باقر علیه السلام دربارۀ مردی که به حساب‌رسی دو نفر حاضر می‌شود و پس از آن دعوت می‌شود که شهادت دهد، فرمود: «اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، شهادت نمی‌دهد.»

شیخ صدوق قدس سره گوید: «منظور از این روایت که اختیار را به کسی که شاهد حساب‌رسی دو نفر بوده داده، موردی است که بر آن حقّ، شاهد دیگری غیر این کس باشد.»

308- 45554- (6) امام باقر علیه السلام دربارۀ مردی که شاهد حساب‌رسی دو نفر بوده است پس از آن به ادای شهادت دعوت می‌شود، فرمود: «شهادت دهد.»

309- 45555- (7) امام باقر علیه السلام فرمود: «اگر مردی در حساب‌رسی میان گروهی حاضر باشد، پس از آن از او بخواهند که بر آنچه شنیده شهادت دهد، این در اختیار اوست. اگر خواست، شهادت دهد و اگر خواست، شهادت ندهد مگر این که پیش از آن از او خواسته بودند که شاهد باشد؛ بنابراین اگر شهادت داد، به حقّ شهادت داده و اگر شهادت نداد، چیزی بر او نیست؛ چون او را پیش از آن شاهد نگرفته بودند و شهادت ندهد مگر این که همۀ سخن را شنیده و ثبت کرده باشد و محکم آن را بداند.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت ششم از باب نهم از ابواب طلاق، این گفته که: «نزد جمعی آمد و گفت: فلان زن طلاق داده شده است. آیا طلاق بر زن واقع می‌شود با این که به آنان نگفته است شاهد باشید؟ حضرت فرمود: آری.»

و در روایت هفتم، این گفته که: «او گفت فلان زن طلاق داده شده است در حالی که گروهی سخن او را می‌شنیدند ولی به آنها نگفت که شاهد باشید. آیا طلاق بر آن زن واقع می‌شود؟ حضرت فرمود: آری، این شاهد گرفتن است.» و در روایت احمدبن اشیم، مانند آن و در پایان آن افزوده است:

«آیا او رها و واگذار می‌شود؟»

باب 4 جواز تصحیح شهادت

310- 45556- (1) داوودبن الحصین گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌گوید: اگر به شهادتی شاهد بوده‌ای و می‌خواهی آن را ادا کنی، هرگونه که می‌خواهی آن را تغییر بده و مرتب ساز و تصحیح کن- آن‌گونه که می‌توانی- تا آن چیز برای صاحب حقّ سالم بماند. البته بعد از آن که جز به حقّ شهادت ندهی و چیزی را که حقّ نیست در حقّ اضافه نکنی؛ چرا که شاهد، حقّ را باطل می‌سازد و حقّ را ثابت