منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 188

باب 5 شهادت بر قائم مقام وکیل فوت شده در وقف

و شهادت را برای خدا برپا دارید؛ این چیزی است که مومنان به خدا و روز قیامت به آن اندرز داده می‌شوند و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم کند.

«1» 314- 45560- (1) در نامه‌ای که محمّد بن عبداللّه حمیری به حضرت صاحب الزمان علیه السلام نوشته است، در پاسخ امام به پرسش‌هایی که محمّد بن عبداللّه حمیری کرده است آمده: «محمد بن عبداللّه حمیری دربارۀ مردی می‌پرسد که زمین یا حیوانی را وقف می‌کند و بر خویش به نام بعضی از وکیلان وقف، شاهد می‌گیرد. سپس این وکیل می‌میرد یا کارش تغییر می‌کند و دیگری متولّی می‌شود. آیا برای شاهد جایز است که برای متولّی جدید شهادت دهد اگر اصل وقف برای یک نفر ثابت باشد، یا جایز نیست؟

حضرت پاسخ داد: غیر آن جایز نیست؛ چرا که شهادت برای وکیل نبوده و تنها برای مالک بوده و خداوند فرموده است: شهادت را برای خدا بپا دارید.»

باب 6 جواز شهادت بر پایۀ علم

اشاره

کسانی که غیر از او را می‌خوانند، قادر به شفاعت نیستند؛ مگر آنها که شهادت به حقّ داده‌اند و به خوبی آگاهند. «2»

315- 45561- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «شهادتی ندهید تا آن که آن را بشناسید؛ آن‌گونه که دستت را می‌شناسی.»

316- 45562- (2) از پیامبر صلی الله علیه و آله دربارۀ شهادت سؤال شد. حضرت فرمود: خورشید را می‌بینی؟ به مشابه این شهادت بده یا رها کن.»

(1). طلاق 65/ 2.

(2). زخرف 43/ 86.