منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 191

می‌آید:

در روایت نهم از باب هفدهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «شهادت بچّه‌ها اگر در حالی که بچّه‌اند شاهد باشند و سپس اگر بزرگ شوند مادامی که آن را فراموش نکرده باشند، جایز است.»

و در روایت دهم، مانند آن.

و در روایت دوازدهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «شهادت بچه‌ها اگر در کوچکی آنان را شاهد گیرند در زمانی که بزرگ شوند مادامی که آن را فراموش نکرده باشند، جایز است.»

باب 7 حرمت شهادت به باطل [دروغ]

اشاره

از بت‌های پلید اجتناب کنید، و از سخن باطل بپرهیزید.

«1» و کسانی که شهادت به باطل نمی‌دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی‌کنند)؛ و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد می‌کنند، بزرگوارانه از آن می‌گذرند. «2»

328- 45574- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «شاهد به باطل [دروغ] گام‌هایش را بر نمی‌دارد تا آن که آتش برایش واجب می‌گردد.»

329- 45575- (2) امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «شاهد به باطل [دروغ] گام‌هایش را بر نمی‌دارد [منظور از جایگاهی که شهادت داده] تا آن که آتش برایش واجب می‌شود.»

330- 45576- (3) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «شاهد به باطل [دروغ] گامش را بر نمی‌دارد تا آن که آتش برایش واجب می‌گردد.»

331- 45577- (4) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «سخن شاهد به باطل [دروغ] در پیش روی حاکم تمام نمی‌گردد تا آن که جایگاهش پر از آتش می‌گردد و همین گونه است کسی که کتمان شهادت کند.»

(1). حج 22/ 30.

(2). همان/ 72.