منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 194

346- 45592- (19) امام صادق علیه السلام فرمود: «اولین شهادتی که به‌ناحقّ در اسلام داده شد، شهادت هفتاد مرد بود.

آن زمان که به آب حوأب رسیدند و سگ‌های حوأب به آنها پارس کردند و زن همراه‌شان [عایشه] خواست تا برگردد و گفت: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که به همسرانش می‌فرمود: سگ‌های حوأب به یکی از شما در راه رفتن به جنگ با وصیّ من علی بن ابیطالب علیه السلام پارس می‌کنند. پس در آن هنگام، هفتاد مرد شهادت دادند که آن آب حوأب نیست و این اولین شهادتی بود که در اسلام به باطل [دروغ] داده شد.»

347- 45593- (20) روایت شده است که: «چون سگ‌های حوأب برای عایشه پارس کردند و عایشه خواست برگردد، به عایشه گفتند: این آب حوأب نیست. او سخن آنان را نپذیرفت. پس از آن پنجاه عرب شاهد آوردند. آنان شهادت دادند که آن آب حوأب نیست و برای عایشه سوگند خوردند. پس به آنان لباس‌هایی پوشاندند و درهم‌هایی به آنان دادند.»

سید مرتضی قدس سره گوید: «و گفته شده که این اوّلین شهادت به باطل [دروغ] در اسلام است.»

348- 45594- (21) و همۀ مسلمانان عادلند و شهادت‌شان پذیرفته است مگر کسی که در مورد حدّی تازیانه خورده یا معروف به شهادت به باطل [دروغ] باشد.

ارجاعات

گذشت:

در روایت پنجاه و پنجم از باب ششم از ابواب بیماری، فرمودۀ پیامبر صلی الله علیه و آله: «ای علی، فرشتۀ مرگ آن زمان که برای قبض روح کافر فرود آید، همراه با او آهنی آتشین فرود آید که روح کافر را با آن آهن آتشین می‌کند و دوزخ فریاد می‌کشد. (تا آن که علی علیه السلام گوید): آیا این عذاب به احدی از امّت تو می‌رسد؟ حضرت فرمود: آری، حاکم ستمگر، خورندۀ مال یتیم از روی ستم و شهادت دهندۀ به باطل [دروغ].»

و در روایت جعفریّات و دعائم، مانند آن.

و در روایت چهل و ششم از باب یازدهم از ابواب جهاد با نفس، فرمودۀ پیامبر صلی الله علیه و آله که: «آیا شما را با خبر از بزرگ‌ترین کبیره نکنم؟ (تا آن که حضرت فرماید): و شهادت باطل [دروغ]. پس پیوسته حضرت آن را تکرار می‌کرد تا آن که گفتیم، کاش حضرت سکوت می‌کرد!»