منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 197

باب 9 حکم شاهدی که از شهادتش رجوع کند

اشاره

355- 45601- (1) یکی از امام باقر یا امام صادق علیهما السلام گزارش داد که: «اگر علیه مردی شهادت دهند سپس از شهادت خویش برگردند و البته بر آن مرد حکم داده باشد، آنچه را بدان شهادت داده‌اند، ضامنند و اگر حکم داده نشده، شهادت‌شان ساقط می‌شود و شاهدان چیزی را ضامن نیستند.»

356- 45602- (2) امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر دو نفر علیه مردی شهادت دهند و سپس از شهادت باز گردند، پس اگر قاضی هنوز حکم نداده است، شهادت باطل است. ولی اگر قاضی حکم داده است، آن دو شاهد، ضامن چیزی هستند که با شهادت اینان از بین رفته است.»

357- 45603- (3) محمّد بن مسلم از امام صادق علیه السلام دربارۀ این‌که شهادت دهندۀ به باطل [دروغ] توبه‌اش چیست، روایت کرده است که فرمود: «مال کسی را که علیه او شهادت داده به اندازه‌ای که از مالش از بین رفته- اگر نصف باشد یا یک سوّم- می‌پردازد. این در صورتی است که با این شخص، دیگری هم همراه او شهادت داده است.»

358- 45604- (4) جمیل بن درّاج از امام صادق علیه السلام دربارۀ شهادت دهندۀ به باطل [دروغ] روایت کرده است که فرمود: «اگر آن چیز خودش باقی است، آن را به صاحبش برمی‌گرداند و اگر باقی نیست، به اندازه‌ای که از مال مرد تلف کرده، ضامن است.»