منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 202

373- 45619- (5) امیرالمؤمنین علی علیه السلام دربارۀ دو نفر که بر مردی شهادت دادند که سرقت کرده و دست او قطع شد و سپس یکی از این دو برگشت و گفت: بر من مشتبه شده بود، قضاوت کرد که: «نیمی از دیۀ دست برعهدۀ اوست ولی دستش قطع نمی‌گردد و اگر هر دو با هم از شهادت برگردند و بگویند که بر ما مشتبه شده است، هر دو تنها در اموال‌شان ضامن دیۀ دست هستند.»

374- 45620- (6) اگر چهار شاهد عادل بر مردی شهادت به زنا، یا دو نفر علیه یک نفر شهادت به کشتن فردی یا سارقی بدهند و آن کس که علیه او به زنا شهادت داده‌اند، سنگسار گردد و آن کس که علیه او به کشتن شهادت داده‌اند کشته شود و آن کس که علیه او به سرقت شهادت دهند دستش قطع گردد، سپس دو شاهد از شهادت خویش برگردند و بگویند ما در این شهادتی که دادیم اشتباه کردیم و مردی را بیاورند و بگویند که این همان است که قتل و این همان است که سرقت و این همان است که زنا کرده است، حضرت فرمود: «بر این دو شاهد، دیۀ مقتولی که کشته شده و دیۀ دستی که به خاطر شهادت این دو قطع گردیده ثابت می‌شود و شهادت این دو، بر نفر دوّمی که علیه او شهادت داده‌اند، پذیرفته نمی‌شود و اگر بگویند که ما قصد عمد داشته‌ایم، دست هر دو در خصوص سرقت بریده می‌گردد.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب نهم و باب دهم و باب یازدهم، مناسب این باب.

باب 13 حکم شهادت زن

اشاره

و دو نفر از مردان (عادل) خود را (بر این حقّ) شاهد بگیرید؛ و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از کسانی که مورد رضایت و اطمینان شما هستند، انتخاب کنید؛ (و این دو زن، باید با هم شاهد قرار گیرند)، تا اگر یکی انحرافی یافت، دیگری به او یادآوری کند.

«1» 375- 45621- (1) امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ فرمودۀ خداوند متعال که: تا اگر یکی انحرافی یافت، دیگری به او یادآوری کند، فرمود: «اگر یکی از این دو از شهادت گمراه شد و آن را فراموش کرد، آن زن دیگر او را متذکّر شهادت کند و هر دو در ادای شهادت بپاخیزند. خداوند شهادت دو زن را برابر با شهادت یک

(1). بقره 2/ 282.