منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 208

388- 45634- (3) از علی بن سوید روایت شده است، او گوید: «به امام موسی بن جعفر علیه السلام گفتم: اینان [اهل سنّت] مرا بر برادرانم [شیعه] شاهد بگیرند؟ حضرت فرمود: آری، شهادت را برای‌شان ادا کن؛ گرچه بر برادرت بیم ضرر بدهی.»

مصنّف این کتاب [شیخ صدوق قدس سره] گوید: «روایت را در نسخه‌ام این گونه یافته‌ام ولی در غیر نسخه‌ام یافته‌ام که: اگر بر برادرت بیم ضرر داری، پس ادای شهادت مکن.»

باب 17 حکم شهادت بچه‌ها

اشاره

389- 45635- (1) امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام فرمود: «شهادت پسر، زمانی که محتلم شده باشد و [رفتارش] پسندیده باشد، جایز است.»

390- 45636- (2) جمیل گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: شهادت بچّه‌ها جایز است؟ حضرت فرمود: آری، در قتل اولین سخن بچّه اخذ می‌شود ولی دومین سخن او اخذ نمی‌گردد.»

391- 45637- (3) جمیل گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ بچّه پرسیدم که: آیا شهادت او دربارۀ قتل جایز است؟

حضرت فرمود: اولین سخن او اخذ می‌شود ولی دومین سخن او اخذ نمی‌گردد.»

392- 45638- (4) محمّد بن حمران گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ شهادت بچّه پرسیدم. محمد بن حمران گوید: حضرت فرمود: نه (جایز نیست) مگر در قتل که سخن اوّل او اخذ می‌گردد ولی سخن دوّم او اخذ نمی‌شود.»