منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 221

468- 45714- (52) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «شهادت زنان در حدود جایز نیست و نیز در شهادت شنیداری [یعنی مورد شهادت را به چشم ندیده بلکه با گوش شنیده است که فلان حادثه رخ داده است] و کمتر از چهار نفر در مورد زنا جایز نیست؛ همان گونه که خداوند عز و جل فرموده است و اگر سه نفر بر او شهادت دهند و چهارمی نیاید، آن سه نفر حدّ قذف می‌خورند و اگر سه مرد و دو زن بر او شهادت دهند، حدّ با آنان ثابت می‌شود ولی با دو مرد و چهار زن، حدّ ثابت نمی‌شود و حدّ قذف می‌خورند.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هفدهم از ابواب وصیّت، چیزی که بر این مفاد دلالت دارد؛ مراجعه کنید.

و در روایت چهارم از باب چهل و پنجم، این گفته که: «مردی مرده و کنیز امّ ولدی دارد و ارباب این کنیز در زمان حیاتش چیزی را برای کنیز قرار داده و سپس مرده است. راوی گوید: حضرت نوشت: برای کنیز همان است که اربابش در زمان حیاتش بدان داده است و آن برای کنیز شناخته شده است و بر آن شهادت مرد و زن و خادم که متّهم نباشند جایز است.»

و در روایت دوازدهم از باب بیست و ششم از ابواب پاره‌ای از احکام مردان و زنان نامحرم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «و شهادت زنان در هیچ چیز از حدّ جایز نیست و شهادت آنان در طلاق و رؤیت هلال ماه جایز نیست و شهادت زنان در آنچه برای مرد نگاه به آن حلال نیست، جایز است.»

و ملاحظه کنید باب هشتم از ابواب طلاق را؛ چرا که در آن چیزی است که بر این باب دلالت دارد.

می‌آید:

در باب بعدی روایاتی که بر برخی از مقصود دلالت دارد؛ مراجعه کنید.

و در روایت چهاردهم از باب بیست و چهارم از ابواب شهادات، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که:

«شهادت یک زن و چند زن اگر پوشیده باشند و اصالت داشته و معروف به پوشیدگی و عفاف باشند، جایز است ...»

و در بعضی از روایات باب سی و هشتم، روایاتی است که بر قبول شهادت زنان در دیْن دلالت دارد.

و در روایت یکم از باب سی و ششم از ابواب حدّ زنا، این گفته که: «از امام معصوم علیه السلام دربارۀ مرد محصنی که با زنی زنا کرده است، یا سه مرد و دو زن بر آن شهادت داده‌اند، سئوال شد. حضرت فرمود: سنگسار بر او واجب است اما اگر دو مرد و چهار زن بر او شهادت دهند، شهادت‌شان جایز نیست و سنگسار نمی‌گردد ولی حدّ زناکار به او زده می‌شود.»