منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 226

باب 22 جواز شهادت وصی برای میّت و وارث و علیه آن دو، مگر در مورد وصیّت

اشاره

493- 45739- (1) محمّد بن الحسن الصفّار گوید: «به امام حسن عسکری علیه السلام نامه نوشتم که: آیا شهادت وصی برای میّت به همراه شاهد عادل دیگر مبنی بر این که میّت طلبی از مردی دارد، جایز است؟ حضرت نگاشت: اگر عادل دیگری همراه وصی شهادت دهد، مدّعی باید سوگند بخورد.

محمد بن حسن صفّار نیز نوشت: آیا برای وصی جایز است که برای وارث میّت- کوچک یا بزرگ- به‌حقّ برای او برگردن میّت یا بر گردن دیگری شهادت دهد؟ در حالی که این وصی از طرف وارث کوچک قبض می‌کند ولی از طرف بزرگ قبض نمی‌کند. حضرت نگاشت: آری؛ شایسته است برای وصی که به‌حقّ شهادت دهد و شهادت را کتمان نکند و باز نوشت: آیا شهادت وصی علیه میّت همراه با شاهد عادل دیگر جایز است؟ حضرت نگاشت: آری، پس از سوگند.»

ارجاعات

گذشت:

در باب یکم از ابواب شهادات، آیات و روایاتی که با عموم یا اطلاق بر این مفاد دلالت دارد.

باب 23 عدم جواز شهادت اجیر برای اجیر کننده

اشاره

494- 45740- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «پیوسته امیرالمؤمنین علیه السلام شهادت اجیر را جایز نمی‌دانست.»

شیخ طوسی قدس سره گوید: «شایسته است که این روایت تخصیص و تقیید بخورد به زمانی که اجیر است، برای کسی که اجیر است ولی برای دیگری یا برای او پس از جدایی از او در صورت شهادت، هیچ اشکالی ندارد.»