منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 227

495- 45741- (2) از امام صادق علیه السلام دربارۀ شهادت اجیر و تابع [کسی که از خود اختیاری ندارد] سئوال شد.

حضرت فرمود: «این شخص مورد اتهام است و شهادتش جایز نیست.»

496- 45742- (3) و بدان که، شهادت اجیر برای صاحبش جایز نیست.

497- 45743- (4) امام صادق علیه السلام فرمود: «شهادت مهمان اگر عفیف و خویشتن‌دار باشد، اشکالی ندارد. حضرت افزود: شهادت اجیر برای صاحبش کراهت دارد ولی شهادت او برای غیر صاحبش اشکالی ندارد و اشکالی به شهادت اجیر برای صاحبش پس از جدایی از او نیست.»

498- 45744- (5) صفوان گوید: «از ابوالحسن علیه السلام دربارۀ مردی که اجیرش را بر شهادتی شاهد گرفته بود و پس از آن از وی جدا شده بود، پرسیدم. حضرت فرمود: آری، و همین گونه است برده؛ اگر آزاد شود، شهادتش جایز است.»

ارجاعات

گذشت:

در باب یکم، آیات و روایاتی که با عموم یا اطلاق بر جواز دلالت می‌کرد.

می‌آید:

در روایت سی‌ام از باب بیست و چهارم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اجیر، برده، تابع [کسی که از خودش اختیاری ندارد] و متّهم، همۀ اینها شهادت‌شان ردّ می‌گردد.»

و در روایت سی و یکم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «شهادت اجیر، جایز نیست.»

و در روایت دوازدهم از باب سی‌ام، این گفته که: «مرد اجیر خود را بر شهادتی شاهد گرفت و پس از آن از او جدا شد. آیا شهادت اجیر پس از آن که از او جدا می‌شود، جایز است؟ حضرت فرمود: آری.»