منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 228

باب 24 شرایط شاهد

اشاره

و کسانی که زنان پاکدامن را متّهم می‌کنند سپس چهار شاهد (بر مدّعای خود) نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادت‌شان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقانند.

مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را می‌بخشد) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است.

«1» 499- 45745- (1) عبداللّه بن ابی یعفور گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: چگونه عدالت مرد میان مسلمانان شناخته می‌شود تا شهادت او برای مسلمانان و علیه مسلمانان پذیرفته گردد؟

حضرت فرمود: این که او را با حیا، عفاف، حافظ شکم، فرج و دست و زبان بشناسید و عدالت با اجتناب از گناهان کبیره‌ای که خداوند عز و جل بر آن وعدۀ آتش داده است، شناخته می‌شود؛ گناهانی از قبیل شرابخواری، زنا، ربا، عقوق والدین، فرار از جنگ و مانند اینها.

و آنچه بر همۀ اینها دلالت دارد، این است که همۀ عیوب خویش را بپوشاند تا آن که بر مسلمانان لغزش‌ها و عیوب ماورای آنها و تفتیش از ماورای آنها حرام گردد و بر آنان واجب شود که او را پاک بدانند و عدالت وی را میان مردم آشکار سازند و آن شخص، توجه به نمازهای پنجگانه داشته باشد و آن زمان که بر نمازهای پنجگانه مواظبت کند و اوقات آنها را با حضور در جماعت مسلمانان حفظ و از حضور در جماعت مسلمانان در مصلّیٰ جز با دلیل تخلّف نکند و آن زمان که چنین باشد و به هنگام حضور نمازهای پنجگانه ملازم مصلّیٰ باشد، در این صورت اگر از او در میان قبیله و محله‌اش تحقیق گردد، گویند: ما جز خوبی از او نمی‌دانیم. مواظب نمازها با عنایت به اوقات نماز و در مصلّای خویش است. اینها شهادت او را جایز می‌کند و عدالت او را میان مسلمان ثابت می‌سازد.

(1). نور 24/ 4- 5.