منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 241

552- 45798- (12) روایت شده است که: «ابوغرّه جمحی از پیامبر صلی الله علیه و آله بدگویی می‌کرد. از او نزد پیامبریاد شد و گفته شد که او زنازاده است. حضرت فرمود: زنازاده، بدترین آن سه نفر است؛ منظورش ابو غرّه بود.»

و در روایت دیگری از پیامبر صلی الله علیه و آله است که حضرت فرمود: «زنازاده، داخل بهشت نمی‌شود.» و در روایت دیگری آمده است که: «زنازاده هرگز رستگار نمی‌گردد.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت ششم از باب چهاردهم از ابواب جماعت، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «شایسته است شهادت زنازاده جایز نباشد و امامت جماعت مردم را نکند و حضرت نوح او را در کشتی نیاورد با این که سگ و خوک را در کشتی سوار کرد.»

باب 27 حکم شهادت حاجیِ پیش افتاده در سفر حج که به چهار پایش ظلم کرده و نمازش را سبک شمرده است

اشاره

553- 45799- (1) امام باقر علیه السلام فرمود: «شهادت حاجی‌ای «1» که از دیگران سبقت می‌گیرد، جایز نیست؛ چرا که او مرکب خویش از پای در آورده و زاد و توشه‌اش را از بین برده و خویش را به رنج واداشته و به نمازش بی‌اعتنایی کرده است، پرسیدم: کرایه دهنده، شتردار و کشتی‌بان [چگونه‌اند]؟ حضرت فرمود: اینان اشکالی ندارد؛ اگر شایسته باشند، شهادت‌شان جایز است.»

554- 45800- (2) امیرالمؤمنین علیه السلام شهادت حاجی‌ای را که از دیگران پیشی می‌گرفت، تنفیذ نمی‌کرد.

555- 45801- 45- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام شهادت حاجی را که پیش از دیگران به مکه می‌رسد، تنفیذ نمی‌کرد.

(1). کسی که حیوانِ سواری خود را بیازارد و خویش را به رنج بیندازد و به نمازهایش اهتمام نورزد و در نتیجه با شتاب بیشتری راه تا مکه‌را برود و از دیگران در مسیر به این شکل سبقت گیرد، او را «سابق الحاج» گویند- م.