منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 243

باب 29 عدم قبول شهادت قذف کننده و حدّ خورده شده و جواز شهادت آنها پس از توبه

اشاره

خداوند، توبه‌کنندگان را دوست دارد و پاکان را (نیز) دوست دارد.

«1» و کسانی که زنان پاکدامن را متّهم می‌کنند، سپس چهار شاهد (بر مدّعای خود) نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادت‌شان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقانند.

مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را می‌بخشد) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است. «2»

560- 45806- (1) ابوالصباح کنانی گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ قذف کننده پس از آن که حدّ بر او جاری گشته است، پرسیدم که: توبه‌اش چیست؟ حضرت فرمود: خودش را تکذیب می‌کند. پرسیدم: اگر خودش را تکذیب کرد [گفت که در شهادتش دروغ گفته است] و توبه کرد، آیا شهادتش جایز است؟ حضرت فرمود: آری.»

561- 45807- (2) کنانی گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ قذف کننده اگر خویش را تکذیب و توبه کند، پرسیدم که:

آیا شهادتش جایز است؟ حضرت فرمود: آری.»

562- 45808- (3) قاسم بن سلیمان گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که مردی را قذف می‌کند و حدّ تازیانه می‌خورد سپس توبه می‌کند و جز خوبی از او نمی‌دانند، پرسیدم که: آیا شهادت او جایز است؟ حضرت فرمود: آری.

[بعد حضرت پرسید]: نزد شما چه می‌گویند؟ گفتم: می‌گویند توبه‌اش بین خود و خدایش است ولی شهادتش برای همیشه پذیرفته نمی‌شود. حضرت فرمود،: بد می‌گویند. پدرم می‌فرمود: اگر توبه کند و جز خوبی از او دانسته نشود، شهادتش جایز است.»

563- 45809- (4) یکی از یاران یونس گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ فردی که زنان پاکدامن را متّهم می‌سازد، پرسیدم که: آیا شهادت وی پس از حدّ خوردن اگر توبه کند، جایز است؟ حضرت فرمود: آری. پرسیدم:

توبه‌اش چیست؟ حضرت فرمود: می‌آید و خویش را نزد امام تکذیب می‌کند و می‌گوید: من بر آن زن افترا بسته بودم و از آنچه گفته، توبه می‌کند.»

(1). بقره 2/ 222.

(2). النور 24/ 5.