منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 247

582- 45828- (10) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «یهودی و مسیحی اگر مسلمان شوند، در صورتی که حاکم [قاضی] شهادت آنها را ردّ نکرده باشد و به شرط این که برای پذیرفته شدن شهادت‌شان مسلمان نشده باشند، شهادت‌شان جایز است.»

583- 45829- (11) محمّد بن مسلم گوید: «از امام باقر علیه السلام دربارۀ اهل ذّمه و برده که شهادتی می‌دهند و سپس ذمّی مسلمان می‌گردد و برده آزاد می‌شود، پرسیدم که: آیا شهادت این دو بر آنچه این دو را بر آن شاهد گرفته شده‌اند، جایز است؟ حضرت فرمود: آری؛ اگر از آن دو پس از اسلام و آزادی خیر دانسته شود، شهادت‌شان جایز است.»

584- 45830- (12) صفوان بن یحیی از امام هفتم علیه السلام دربارۀ مردی که اجیر خود را برای شهادتی شاهد گرفته و سپس از او جدا شده است، پرسید که: «آیا شهادت او پس از آن که از او جدا می‌شود، جایز است؟ حضرت فرمود: آری.

پرسیدم: یهودی‌ای که بر شهادتی شاهد گرفته شده و سپس مسلمان گردیده است، آیا شهادتش جایز است؟

حضرت فرمود: آری.»

585- 45831- (13) امیرالمؤمنین و امام باقر و امام صادق علیهم السلام فرمودند: «اگر کافر، در حال کفر و کودک خردسال، در حال کودکی بر شهادتی شاهد گرفته شوند و آن مشرک پس از آن که مسلمان گردیده و کودک خردسال پس از آن که بالغ شود بدان شهادت دهد و هر دو پذیرفته شده باشند، شهادت‌شان جایز است.»

586- 45832- (14) جمیل گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مسیحی که بر شهادتی شاهد گرفته شده و سپس اسلام آورده است، پرسیدم که: آیا شهادت وی جایز است؟ حضرت فرمود: نه.»

شیخ طوسی قدس سره در کتاب استبصار فرمود: «این روایت، نادر و برخلاف روایات بسیاری است که ما برخی از آنها را پیشتر آوردیم و با این روایت نمی‌توان در برابر روایاتی که این گونه است، ایستاد و احتمال می‌رود که این روایت بر پایۀ تقیّه صادر شده باشد؛ چرا که مفاد این روایت، مطابق مذهب بعضی از اهل سنّت است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت هشتم از باب چهاردهم از ابواب وصایا، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «شهادت یک ملّت و مذهب جز بر صاحبان همان ملّت و مذهب جایز نیست ولی اگر غیر از آنان را نیافتی، شهادت‌شان بر وصیّت جایز است؛ چون نمی‌شود حقّ کسی از بین برود.»

و در روایت نهم، این گفته که: «آیا شهادت اهل یک مذهب بر غیر اهل آن مذهب جایز است؟ حضرت فرمود: آری؛ در صورتی که از اهل آن مذهب پیدا نشود، شهادت غیر اهل آن مذهب جایز است؛ چرا که نباید حقّ کسی از بین برود.»

و در روایت پنجاه و هشتم از باب هجدهم از ابواب ذبایح، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: هر کس بگوید که خداوند نیز اعضا و جوارحی به سان اعضا و جوارح مخلوقات دارد، شهادتش را نپذیرید.»

می‌آید:

در باب بعدی، مناسب این مفاد؛ مراجعه کنید.