منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 249

ارجاعات

گذشت:

در باب چهاردهم از ابواب وصیّت و باب پانزدهم، مناسب این باب؛ مراجعه کنید.

و در روایت نهم از باب هفدهم از ابواب شهادات، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «و همینطور یهودیان و مسیحیان اگر مسلمان شوند، شهادت‌شان جایز است.» و باب پیشین را ملاحظه کن؛ چرا که در آن مناسب این مقام است.

باب 32 حکم شهادت نابینا، ناشنوا و لال

اشاره

589- 45835- (1) محمّد بن قیس گوید: «از امام باقر علیه السلام دربارۀ نابینا پرسیدم که: آیا شهادت وی جایز است؟

حضرت فرمود: آری؛ اگر به قراین و دلایل بر او ثابت شده باشد.»

590- 45836- (2) محمّد بن قیس گوید: «از امام باقر علیه السلام دربارۀ شهادت نابینا پرسیدم. حضرت فرمود: آری؛ اگر به قراین و دلایل بر او ثابت شده باشد.»

591- 45837- (3) شهادت نابینا اگر به قراین و دلایل بر او ثابت شده باشد، جایز است.

592- 45838- (4) امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند: «شهادت نابینا بر شنیدن جایز است به سان شهادت بینا بر دیدن و همین‌گونه است شهادتی که بر پایۀ علمش می‌دهد.»

593- 45839- (5) در پرسش‌هایی که محمّد بن عبداللّه حمیری از حضرت صاحب الزمان (عج) کرده است، از حضرت دربارۀ کسی که نابیناست، پرسید که: «اگر در حال سلامتش شاهد شهادتی باشد و سپس چشمش نابینا گردد و خطّ خویش را نتواند ببیند تا بشناسد، آیا شهادت وی جایز است یا نه؟ و اگر با این که نابیناست، شهادت را به یاد آورد، آیا می‌تواند بر پایۀ شهادت خود شهادت دهد یا نه؟ حضرت پاسخ داد: اگر شهادت را به یاد بیاورد و زمان شهادت را به یاد داشته باشد، شهادتش جایز است.»

594- 45840- (6) جمیل گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ شهادت ناشنوا در خصوص قتل پرسیدم. حضرت فرمود:

سخن اول او گرفته می‌شود ولی دوّمین سخنش نه.»