منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 251

باب 34 حکم شهادت بر شهادت مرد

597- 45843- (1) محمّد بن مسلم از امام باقر علیه السلام دربارۀ شهادت بر شهادت مرد با این که مرد در همان شهر حاضر است، روایت کرده است که: «حضرت فرمود: آری؛ گرچه پشت ستونی باشد، شهادت بر شهادت جایز است. اگر او به دلیلی نمی‌تواند خود اقامۀ شهادت کند و این دلیل او را باز می‌دارد از این که حاضر شود و اقامۀ شهادت کند، بنابراین اقامۀ شهادت بر شهادت اشکالی ندارد.»

598- 45844- (2) امیرالمؤمنین علیه السلام پیوسته شهادت مردی را بر مردی جایز نمی‌دانست مگر شهادت دو مرد بر یک مرد.

متن روایت در من لا یحضره الفقیه: «غیاث بن ابراهیم از امام جعفر صادق علیه السلام از پدرشان علیه السلام روایت کرده است که: «امیرالمؤمنین علی علیه السلام شهادت مردی بر شهادت مردی را جایز نمی‌دانست مگر شهادت دو مرد بر شهادت یک مرد را.»

599- 45845- (3) اگر مردی بر شهادت مردی شهادت دهد، شهادتش جایز و آن نیمی از شهادت است و اگر دو مرد عادل بر شهادت دادن مردی شهادت دهند، شهادت یک مرد ثابت می‌گردد.

600- 45846- (4) در مقنع: «اگر مردی بر شهادت دادن مردی شهادت دهد، شهادتش جایز و آن نیمی از شهادت است و اگر دو مرد بر شهادت یک مرد شهادت دهند، شهادت یک مرد ثابت می‌شود گرچه کسی که بر او شهادت داده شده، همراه او در همان شهرش است.

و اگر هر دو حاضر شوند و یکی از این دو بر شهادت دادن دیگری شهادت دهد ولی رفیقش انکار کند که او را شاهد بر شهادت خویش گرفته باشد، در این صورت گفتۀ عادل‌ترین این دو پذیرفته می‌شود.»