منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 253

609- 45855- (13) ابن سنان از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که بر شهادت مردی شهادت داده و آن مرد آمده و گفته که او را شاهد نگرفته بودم، روایت کرده است که: «حضرت فرمود: شهادت عادل‌ترین آنها جایز است و اگر عدالت آن دو یکی است، شهادت او جایز نیست.»

باب 35 قبول شهادت خواجه، ختنه نکرده و ناقص العضو

اشاره

610- 45856- (1) امام باقر علیه السلام فرمود: «قدامةبن مظعون را که شراب خورده بود، نزد عمربن الخطّاب آوردند. دو نفر علیه وی شهادت دادند: یکی خواجه که همان عمرو تمیمی و دیگری معلّی بن الجارود بود. یکی از این دو، شهادت دادند که او را دیده شرب خمر می‌کند و دیگری شهادت داد که او را دیده که شراب استفراغ می‌کند.

عمر، سوی مردمانی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله فرستاد که در میان‌شان امیرالمؤمنین علیه السلام بود. عمر به امیرالمؤمنین علیه السلام گفت: ای ابوالحسن، نظر شما چیست؟ تو همان کسی هستی که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: تو عالم‌تر از همۀ امّتی و از همه به حقّ بهتر قضاوت می‌کنی. این دو نفر دربارۀ شهادت‌شان اختلاف کرده‌اند. حضرت فرمود: این دو در شهادت‌شان اختلاف ندارند و آن کس تا شراب نخورده باشد آن را استفراغ نمی‌کند.

عمر پرسید: آیا شهادت خواجه جایز است؟ حضرت فرمود: نبودن ریش او چیزی جز نبودن و از بین رفتن بعضی از اعضاء و جوارحش نیست.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت یکم از باب دوازدهم از ابواب جماعت فرمودۀ امام معصوم علیه السلام: «شهادت کسی که ختنه نشده، جایز نیست.»

و در روایت ابی الجوزاء مانند آن.

و بر این مفاد دلالت دارد عموم و اطلاقی که دربارۀ پذیرش شهادات عادلان آمده است.