منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 254

گذشت:

در روایت یکم از باب سوّم از ابواب بیع، این گفته را که: «برای حضرت نوشتم که: مردی است چند قطعه زمین دارد، می‌خواهد برای مکّه برود و آبادی، چند مرحله از منزلش فاصله دارد و حدود زمینش به او داده نشده است ولی حدود چهارگانۀ آبادی معلوم است. او به شاهدان می‌گوید شاهد باشید که من همۀ آبادی را به فلانی فروختم. همان که یک حدّش از کجاست و حدّ دوم و سوم و چهارم. (تا آنجا که گوید): آیا برای شاهدی که او را برای همۀ آبادی شاهد گرفته است، جایز است که شهادت به حدود همۀ قطعه‌های زمینی بدهد که برای این شخص در آن آبادی است؛ اگر حدود آن قطعه‌ها را به گفتۀ گروهی از اهالی این آبادی می‌شناسد و آنان عادل باشند؟ حضرت فرمود: آری؛ بر یک چیز مفهوم و شناخته شده، شهادت دهند- ان شاءاللّه- ...» ملاحظه کنید.

باب 36 حکم شهادت شهود به حدود ملک

باب 37 چهار شاهد در زنا و دو شاهد در غیر آن

اشاره

و دو نفر از مردان (عادل) خود را (بر این حقّ) شاهد بگیرید و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از کسانی که مورد رضایت و اطمینان شما هستند، انتخاب کنید؛ (و این دو زن، باید با هم شاهد قرار گیرند)، تا اگر یکی انحرافی یافت، دیگری به او یادآوری کند ...

«1» و کسانی از زنان شما که مرتکب زنا شوند، چهار نفر از مسلمانان را به عنوان شاهد بر آنها بطلبید؛ اگر گواهی دادند، آنان (زنان) را در خانه‌ها (ی خود) نگاه دارید تا مرگ‌شان فرا رسد؛ یا این که خداوند، راهی برای آنها قرار دهد. «2»

(1). بقره 2/ 282.

(2). نساء 4/ 15.