منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 266

باب 40 حکم شهادت بعضی از ورثه بر آزادی بردگان مملوکشان

اشاره

654- 45900- (1) منصور بن حازم گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که از دنیا رفته و یک بردۀ ملکی به جای گذاشته است و بعضی از وارثان شهادت داده‌اند که او آزاد است، پرسیدم. حضرت فرمود: شهادت او در مقدار سهم خودش تنفیذ می‌شود و بردۀ مملوک در بخش متعلق به غیر او از وارثان برای آزادسازی خویش تلاش می‌کند.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب چهل و چهارم از ابواب عتق.

و نیز باب چهارم از ابواب اقرار مناسب این باب.

باب 41 حکم کسی که شهادت او را قضاتِ عامه قبول ندارند

اشاره

655- 45901- (1) راوی گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: شریک [نام یکی از قاضیان اهل سنّت] شهادت ما را نمی‌پذیرد. راوی گوید: امام فرمود: خودتان را خوار نکنید؛ [یعنی برای شهادت دادن نروید].»

656- 45902- (2) به امام صادق علیه السلام گفته شد: «شریک، شهادت ما را نمی‌پذیرد. حضرت فرمود: خودتان را ذلیل نکنید.»

657- 45903- (3) ابوکهمس گوید: «در خصوص شهادتی که بر من لازم بود، نزد شریک رفتم. او به من گفت:

چگونه شهادت تو را جایز بدانم با این که تو منسوب به چیزی هستی که بدان منتسب هستی! ابوکهمس گوید: پرسیدم: آن چیست؟ [یعنی من به چه چیزی منسوب هستم] او گفت: رفض [یعنی رافضی بودن]. ابوکهمس گوید: من گریستم و سپس گفتم: تو مرا به گروهی منتسب می‌سازی که من می‌ترسم از آنان نباشم! پس از آن، شریک شهادت مرا جایز دانست و مشابه این قضیّه برای ابن ابی یعفور و فضیل سکّره، اتفاق افتاده است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب پنجاه از ابواب جهاد نفس، مناسب این مفاد؛ مراجعه کنید.