منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 268

662- 45908- (2) اسماعیل بن مسلم از امام صادق علیه السلام از پدرشان علیه السلام روایت کرده‌اند که: «حضرت شهادت در ربا و جور و انحراف را باطل می‌کرد و اگر شهود می‌گفتند ما نمی‌دانستیم، آنان را رها می‌کرد و اگر می‌دانستند، آنان را تعزیر می‌کرد.»

663- 45909- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام پیوسته شهادت در ربا و جور را باطل می‌کرد. اگر شاهدان می‌گفتند:

نمی‌دانستیم، آزادشان می‌کرد و چون می‌دانستند، تعزیرشان می‌نمود.

664- 45910- (4) امام صادق علیه السلام فرمود: «شاهد کسی که طلاق می‌دهد، برخلاف سنّت [پیامبر صلی الله علیه و آله] مشو.»

باب 44 حکم شهادت بر زمینی که چیزی در آن دفن شده است

665- 45911- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر چیزی در زمین دفن می‌کنی، بر آن زمین شاهد بگیر؛ چرا که زمین چیزی را به تو نمی‌دهد.»

مجلسی قدس سره در کتاب روضة المتقین گوید: «چون شخص بسیار می‌شود که فراموش می‌کند یا می‌میرد و وارث از این جریان اطّلاعی ندارد و در نتیجه حقّ آنان ضایع می‌گردد.

و ممکن است که منظور از این روایت، تاکید در شاهد گرفتن باشد؛ چرا که غالباً مردم اگر شاهدانی نباشد، مال را انکار می‌کنند.»

666- 45912- (2) زید زرّاد در اصلش [کتاب] گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: راز خود را از هر کس پنهان دار و رازت از دو لب بیرون نبر؛ چرا که هر چه از یکی بگذرد، آن آشکار است و چون در زمین چیزی را دفن می‌کنی و آن را به امانت نزد زمین می‌نهی، بر زمین «1» شاهد مگیر؛ چرا که زمین امانتت را هرگز به تو باز نمی‌گرداند.»

(1). این حدیث با حدیث قبلی در تضاد است؛ ممکن است سقطی یا تصحیفی در کار باشد.