منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 269

باب 45 حکم پس گرفتن شهادت

667- 45913- (1) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «هر کس که بخواهد شهادتش را از ما پس گیرد، به او پس می‌دهیم.»

668- 45914- (2) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «هر کس که نزد ما شهادتی بدهد و پس از آن باز گردد و بخواهد که شهادتش را از ما پس گیرد، ما شهادتش را به او پس می‌دهیم. منظور حضرت تا زمانی است که حکم [قاضی] قطعی نشده باشد.»

باب 46 حکم شهادت بر شنیده‌های گذشته در نَسَب، وفات، وقف‌ها و ...

669- 45915- (1) از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که خانه‌ای از آنِ اوست و در آن خانه پنجاه یا شصت سال نشسته است، پس از آن مردی بر او در می‌آید و ادّعا می‌کند که خانه مال اوست و اصل «1» هم ثابت می‌کند که خانه از آنِ اوست (مدّعی) و آن کس که خانه در دستش است، می‌گوید: من این خانه را از مردی که منقرض شده‌اند، خریده‌ام و شاهدان هم منقرض شده‌اند و گروهی را می‌آورد که شهادت بر شنیدن می‌دهند؛ یعنی شهادت می‌دهند که شنیده‌اند این شخص خانه را آن‌گونه که می‌گوید خریده است، حضرت فرمود: «اگر شهادت دهند که این خانه را از خویشاوندان این مدّعی‌ای که ادّعای خانه را به واسطۀ آنان می‌کند خریداری کرده است، ادّعای او ساقط می‌شود وگرنه او بر اصل خویش هست و تنها شهادت بر شنیدن دربارۀ امور قدیمی از قبیل نسب، وفات، وقف‌ها و مانند آن جایز است.»

باب 47 حکم شهادت کسی که به همراه شاهد مورد وثوق، نزد حاکم شهادت می‌دهد

670- 45916- (1) عالم علیه السلام فرمود: «اگر برادر مؤمنت بر مردی حقّ دارد ولی آن مرد حقّ او را نمی‌دهد و برادر مؤمنت تنها یک شاهد دارد ولی شاهد مورد اعتماد است و تو از شاهد دربارۀ شهادتش تحقیق می‌کنی، اگر او نزد تو شهادت داد، تو همراه وی نزد حاکم به مثل شهادت وی شهادت بده تا حقّ برادر مسلمان از بین نرود.»

(1). ظاهراً اصل در اینجا به معنای دلیل و مدرک است.