منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 285

چیزی که بر مفاد این باب دلالت دارد و در روایات باب سوم از ابواب حدّ مسکر در ماه [مبارک] رمضان، روایتی که مناسب با آن است و در روایت پنجم از باب پنجم، این گفته که: «پرسیدم:

امیرالمؤمنین علیه السلام با شرابخوار چه می‌کرد؟ حضرت فرمود: بر او حدّ جاری می‌کرد. پرسیدم: اگر تکرار می‌کرد، حضرت فرمود: بر وی حدّ جاری می‌کرد. پرسیدم: اگر باز هم تکرار می‌کرد، حضرت فرمود: او را می‌کشت» و در روایت ششم، این گفته که: «هر زمان شرابخوار را نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می‌آوردند، حضرت او را حدّ می‌زد. آن‌گاه اگر مجددا دست به این عمل می‌زد، حضرت باز او را حدّ می‌زد. سپس اگر برای بار سوم او را می‌آوردند، حضرت گردن وی را می‌زد».

باب 3 کسی که بر وی حدّی است، اجرای حدّ در حقوق الله نکند

اشاره

727- 45973- (1) امام باقر یا امام صادق علیه السلام فرمود: «مردی را که به کار زشتی اقرار کرده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. امیرالمؤمنین به یارانش فرمود: فردا صبح همگی برای اجرای حدّ بر این مرد- در حالی که چهره‌های‌تان را پوشانیده‌اید- نزد من آیید. همه با این وضع، فردا نزد حضرت رفتند.

حضرت به آنان فرمود: هر کس مانند کاری که این مرد انجام داده، مرتکب شده است، این شخص را سنگسار نکند و بازگردد. امام گوید: برخی بازگشتند و بعضی ماندند و همان‌ها که مانده بودند، وی را سنگسار کردند».

728- 45974- (2) امام صادق علیه السلام فرمود: «مردی نزد عیسی بن مریم علیه السلام آمد و به او گفت: ای روح خدا، من زنا کرده‌ام؛ پاکم ساز. حضرت عیسی علیه السلام دستور داد تا در میان مردم ندا دهند که همه برای پاک کردن فلان کس بیرون آیند و چون آن مرد حاضر شد و مردم گرد آمدند و آن مرد در گودال قرار گرفت، فریاد کرد: هر کس که برای خدا، حدّی بر وی است، مرا حدّ نزند. همه بازگشتند جز حضرت یحیی و عیسی علیه السلام. حضرت یحیی علیه السلام به آن مرد نزدیک شد و به وی فرمود: ای گنهکار، مرا پند ده. آن مرد به یحیی علیه السلام گفت: میان نفس و خواهش‌هایش را خالی مگذار که تو را پست می‌کند. حضرت یحیی علیه السلام فرمود: بیشتر پندم ده. آن مرد گفت: گنهکاری را به دلیل گناهش، سرزنش مکن. حضرت یحیی علیه السلام فرمود: بیشتر پندم ده. آن مرد گفت: خشم مکن. حضرت یحیی علیه السلام فرمود: بس است مرا».

729- 45975- (3) در فقه الرضا آمده است: «کسی که حدّی بر اوست، اجرای حدّ نمی‌کند».