منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 287

را پاک می‌کند و هر کس که حدّی بر عهده دارد، حدود را بر دیگری اجرا نمی‌سازد مگر پس از آن که با خویش آغاز کند. آیا نشنیده‌ای که خداوند متعال می‌فرماید: آیا مردم را به نیکی دعوت می‌کنید اما خودتان را فراموش می‌نمایید؛ با این که شما کتاب آسمانی را می‌خوانید؟ آیا نمی‌اندیشید؟

مأمون نگاهی به حضرت رضا علیه السلام انداخت و گفت: نظر شما دربارۀ این مرد چیست؟ حضرت رضا علیه السلام فرمود: خداوند متعال به حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرموده است: بگو: دلیل و حجت رسا برای خداست و دلیل رسا، همان است که به جاهل نرسید تا علی رغم جهلش، آن را بداند آن گونه که عالم با علمش آن را می‌داند و دنیا و آخرت برپایۀ دلیل استوار است و این مرد دلیل آورده است.

در اینجا بود که مأمون دستور آزادی این مرد صوفی را صادر کرد و مردم را به دیدارش راه نداد و مشغول حضرت رضا علیه السلام شد تا او را مسموم ساخت و کشت [/ شهید کرد]. مأمون، فضل بن سهل و گروهی از شیعه را قبلا کشته بود».

نویسندۀ کتاب عیون اخبار الرضا علیه السلام گوید: «این حدیث همان گونه که نقل کردم، روایت شده است ولی من درستی این حدیث را به عهده نمی‌گیرم».

ارجاعات

گذشت:

در روایت هشتم از باب یکم، در فواید حدّ فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «خداوند تبارک و تعالی به پیامبرش صلی الله علیه و آله عهدی کرده که او همان عهد را با من داشته است؛ به این که، کسی که برای خدا حدّی بر اوست، اجرای حدّ نکند؛ بنابراین هرکس که برای خدا بر وی حدّی باشد- چون آنچه بر آن زن است- اجرای حدّ بر این زن نمی‌کند و در آن روز همۀ مردم بازگشتند، جز امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین علیه السلام».

می‌آید:

در روایت دوم از باب نهم، فرمودۀ امام علیه السلام که: «ای گروه مسلمانان، این حقّی از حقوق خداست عز و جل. پس هر کس که برای خدا برعهدۀ او حقّی است، بازگردد و کسی که برای خدا بر عهده‌اش حدّی است، اجرای حدود الهی نکند. آن‌گاه مردم بازگشتند و تنها حضرت علی علیه السلام و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام ماندند.»

و در روایت هفتم، این گفته که: «علی علیه السلام به آنان رو کرد و آن‌گاه فرمود: کسی را از شما که برای خدا بر عهدۀ او چون همین حقّ است و باید که به آن مؤاخذه شود، به خدا سوگند می‌دهم او برای خدا حقّی را از کسی طلب نکند که خداوند مانند آن را از او می‌طلبد».

راوی گوید: «به خدا سوگند! مردم بازگشتند که ما تا این ساعت نمی‌دانیم آنان چه کسانی بودند»!