منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 290

741- 45987- (11) امام باقر علیه السلام فرمود: «کسی که بی‌جهت بدون آن که مملوک، حدّی را بر خویش ثابت کرده باشد بر وی حدّی از حدود الهی بزند، برای زننده‌اش کفاره‌ای جز آزاد سازی این مملوک نیست».

742- 45988- (12) از امام اخیر [امام هادی علیه السلام] دربارۀ مملوکی که از صاحبش سرپیچی می‌کند، پرسیدم. آیا زدن وی حلال است یا نه؟ حضرت فرمود: روا نیست که او را بزنی. اگر با تو سازگاری دارد، او را نگاه دار؛ وگرنه، او را رها کن».

743- 45989- (13) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «چهار نفر معذور نیستند ... تا آنجا که فرماید: و مردی که مملوک بدی دارد و او را شکنجه می‌کند. این مرد هم عذری ندارد؛ یا باید او را بفروشد یا آزاد سازد».

744- 45990- (14) ابو مسعود انصاری گوید: «غلامی داشتم که او را می‌زدم. از پشت سرم صدایی شنیدم که ای ابا مسعود، بدان خداوند قدرتش برتو بیش از قدرت تو بر این غلام است. ابو مسعود گوید: برگشتم، دیدم که پیامبر صلی الله علیه و آله است. گفتم: ای رسول خدا، او به خاطر خدا آزاد است. حضرت فرمود: آگاه باش! اگر چنین نمی‌کردی، آتش جهنم صورتت را می‌سوزاند».

ارجاعات

گذشت:

در روایت چهار از باب هفت از ابواب تزویج، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «آیا به شما بگویم که بدترین مردان‌تان کیست؟ گفتیم: بفرمایید. حضرت فرمود: بدترین مردان شما کسی است که بسیار بهتان می‌زند ... کسی که خانواده و بنده‌اش را می‌زند».

و در روایت پنج از باب دو، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «مرد نمی‌تواند بر غلام و کنیزش حدّ جاری کند».