منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 309

پانزده سالگی این گونه مؤاخذه می‌شود. در نتیجه حدود خدا، در میان خلقش باطل نمی‌شود و حقوق مسلمانان نیز در میان‌شان باطل نمی‌شود».

و در روایت یک از باب ده از ابواب احکام عمومی حدود، فرمودۀ معصوم علیه السلام که: «حدّی بر بچه نیست تا بالغ شود».

و در روایت دوم همانندش و در روایت سوم، فرمودۀ معصوم علیه السلام که: «قلم تکلیف از سه نفر برداشته شده است؛ از بچه تا محتلم شود».

و در روایات باب نه از ابواب حدّ زنا، روایاتی است که بر این مفاد دلالت دارد؛ پس به آن رجوع کنید.

می‌آید:

و در روایات باب بیست از ابواب قتل و قصاص و باب نه از ابواب عاقله، روایاتی مناسب این باب.

باب 14 موارد عفو در حدود

توبه کنندگان، عبادت‌کنندگان، سپاسگویان، سیاحت کنندگان، رکوع کنندگان، سجده آوران، آمران به معروف، نهی کنندگان از منکر و حافظان حدود الهی [مؤمنان حقیقی اند] و بشارت ده به [این چنین] مؤمنان.

«1» [به او گفتم]: این عطای ماست؛ به هر کس می‌خواهی، ببخش و از هر کس می‌خواهی، امساک کن و حسابی بر تو نیست. «2»

809- 46055- (1) محمد بن مسلم گوید: «از امام باقر علیه السلام پرسیدم: مردی جنایتی بر من کرده است؛ او را عفو یا نزد حاکم مرافعه کنم؟ حضرت فرمود: این حقّ توست؛ اگر او را عفو کنی، نیکوست و اگر او را به نزد حاکم ببری، حقت را مطالبه کرده‌ای. [ولی] تو چگونه امام را پیدا می‌کنی؟»

810- 46056- (2) حلبی گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که سارقی را می‌گیرد، پرسیدم که: آیا وی را نزد حاکم ببرد یا رهایش سازد؟ حضرت فرمود: صفوان بن امیه در مسجد الحرام دراز کشیده بود. عبایش را گذاشت و بیرون آمد تا آبی [بر روی خود] بریزد. پس از آن که بازگشت، دید عبایش سرقت شده است. پرسید: چه کسی عبایم را برده است؟ به راه افتاد و جستجو کرد تا آن کس که عبا را سرقت

(1). سورۀ توبه، آیه 112

(2). سورۀ ص، آیۀ 39