منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 314

باب 16 عدم اجرای حدّ در سرزمین دشمن

827- 46073- (1) امام باقر علیه السلام بیان داشت: «امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: در سرزمین دشمن، بر احدی حدّ جاری نمی‌شود».

828- 46074- (2) امام صادق علیه السلام از امام باقر علیه السلام و ایشان از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کند که آن حضرت فرمود: «من بر کسی در سرزمین دشمن حدّ جاری نمی‌کنم تا آن که از آن سرزمین خارج شود؛ چرا که مبادا غرورش او را وادار سازد تا به دشمن بپیوندد».

829- 46075- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ گروهی که در سرزمین دشمن، خودشان را تحویل نمی‌دهند و می‌خواهند نوشته‌ای بگیرند تا بعدا به آنچه بر عهدۀ آنان آمده است مطالبه نشوند، فرمود: «این شایسته نیست؛ چرا که جهاد در راه خدا برای آن است که حدود الهی اجرا و مظالم به اهلش باز گردانده شود [بنابراین نمی‌توان به آنان امان نامه داد که به حدّی که بر آنان آمده، مطالبه نشوند] ولی اگر لشکر در سرزمین دشمن می‌جنگد و کاری کرد که مستلزم حدّ است، با آنان مدارا شود تا از سرزمین دشمن خارج گردند؛ آن‌گاه حدود الهی جاری شود تا غرور و عصبیت، آنان را وادار نسازد که به خاک دشمن پناهنده شوند».

باب 17 حکم کسی که علیه خودش به حدّی اقرار می‌کند

830- 46076- (1) امام باقر علیه السلام از امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ مردی که به حدّی بر خویش اعتراف کرده ولی این که معین نکرده آن حدّ چیست، نقل می‌کند که: «حضرت دستور داد بر وی تازیانه زنند تا آن اندازه که اجرای حدّ را از خویش منع کند».