منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 321

باب 25 حکم کتک زدن به ناحقّ مسلمان

اشاره

862- 46108- (1) امام صادق علیه السلام بیان داشت: «رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مبغوض‌ترین مردم نزد خداوند عز و جل مردی است که پشت یک مسلمان را بناحقّ برهنه سازد [تا تازیانه بزند]».

863- 46109- (2) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مبغوض‌ترین مردم نزد خداوند مردی است که پشت یک مسلمان را بنا حقّ برهنه سازد».

864- 46110- (3) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «پشت مؤمن قرقگاه است، جز از حدّ الهی».

865- 46111- (4) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مبغوض‌ترین خلق به پیشگاه خداوند عز و جل کسی است که بناحقّ پشت یک مسلمان را برهنه سازد و نیز کسی که بناحقّ به کسی بزند که وی او را نزده است یا کسی را بکشد که وی کسی را نکشته است».

866- 46112- (5) امیرالمؤمنین علی علیه السلام به رفاعه نوشت: «تا آنجا که می‌توانی، حدّ را از مؤمن دور ساز؛ چرا که پشت مؤمن قرقگاه الهی است و جان مؤمن برای خداوند ارزشمند است و پاداش الهی برای مؤمن است و ستم کننده به مؤمن، دشمن خداست؛ پس مواظب باش دشمنت خداوند نباشد!»

ارجاعات

گذشت:

در روایت یازده از باب چهارم از ابواب احکام عمومی حدود، فرمودۀ امام علیه السلام که: «هرکس عبد خویش را حدّ بزند- بی آن‌که مملوک، حدّی را بر خود واجب ساخته باشد- زنندۀ حدّ بر این بنده کفّاره‌ای ندارد جز آزاد سازی عبد» و در روایت دوازده این گفته که: «عبدی است که از صاحبش سر پیچی می‌کند. آیا زدن وی جایز است یا نه؟ حضرت فرمود: برای تو جایز نیست که وی را بزنی. اگر این عبد با تو همراهی می‌کند، او را نگه دار وگرنه، او را رها ساز» و در روایت چهارده، این گفته که:

«داشتم غلامم را می‌زدم، از پشت‌سر صدایی شنیدم که: ای ابا مسعود، بدان که قدرت خداوند بر تو بیش از قدرت‌تو بر این عبد است. ابومسعود گوید: نگاه‌کردم، دیدم پیامبر صلی الله علیه و آله است و گفتم: ای رسول خدا، این عبد به خاطر خداوند آزاد است. حضرت فرمود: اگر چنین نمی‌کردی، آتش تو را می‌سوزاند».

می‌آید:

در روایات باب پنجاه‌وشش از ابواب قتل و قصاص، روایاتی که دلالت‌بر این مفاد دارد؛ مراجعه کنید.