منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 334

907- 46154- (6) امیرالمؤمنین علی علیه السلام دربارۀ مردی که با کنیز همسرش آمیزش کرده است، فرمود: «هر حدّی که بر زناکار است، بر وی ثابت است و [حضرت افزود]: مری را که با کنیز همسرش زنا کرده باشد، نزد من نمی‌آورند مگر آن که او را سنگسار می‌کنم».

908- 46155- (7) امیرالمؤمنین علی علیه السلام دربارۀ مردی که با کنیز همسرش بدون اجازۀ همسرش زنا کرده بود، حکم داد که: «حدّی که بر زناکار است، بر وی ثابت است ولی سنگسار نمی‌شود و حدّ زناکار تنها در صورتی است که با زن مسلمان آزاد زنا کند».

ارجاعات

گذشت:

در باب بیست و ششم از ابواب نکاح عبید و باب شصت و سه، روایاتی در ارتباط با این باب.

می‌آید:

در باب هشتم از ابواب حدّ زنا، به روایتی در ارتباط با این باب بنگرید.

باب 4 تعریف محصن

اشاره

909- 46156- (1) اسماعیل بن جابر گوید: «از امام باقر علیه السلام پرسیدم: مرد محصن کیست؟ حضرت فرمود: کسی که زنی در اختیارش باشد که صبح و شام نزد وی برود».

910- 46157- (2) و تعریف محصن این است که زنی در اختیارش باشد که صبح و شام نزد وی برود.

911- 46158- (3) اسحاق بن عمار گوید: «از امام کاظم علیه السلام دربارۀ مردی که در اختیارش کنیزکی همخوابه یا کنیزی که با وی آمیزش می‌کند، هست پرسیدم که: آیا این کنیزی که نزد وی است، او را محصن می‌سازد؟ حضرت فرمود: آری؛ چرا که در نزد مرد چیزی است که او را از زنا کردن بی‌نیاز می‌سازد.

پرسیدم: اگر کنیزی نزد وی است و می‌گوید با آن کنیز آمیزش ندارد؟ حضرت فرمود: این گفته‌اش پذیرفته نیست. پرسیدم: اگر زنی به ازدواج موقت نزد اوست، آیا او را محصن می‌کند؟ حضرت فرمود:

نه، احصان بر این پایه است که دائمی باشد».