منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 349

زن مجددا در برابر امام قرار گرفت و گفت: من زنا داده‌ام. امام مجددا از وی رو گرداند ولی او باز رو به روی امام قرار گرفت و گفت: من زنا داده‌ام.

حضرت دستور داد تا آن زن زندانی شود. آن زن حامله بود. حضرت صبر کرد تا وضع حمل کند.

پس از وضع حمل دستور داد تا چاله‌ای در رحبه [/ میدان فراخ، فضای باز] برای وی بکنند و لباس نو بر تن وی کردند و او را تا میانۀ بدن و جای پستان‌ها داخل چاله کردند و درِ رحبه را بستند و با سنگ بر وی زدند و فرمود: به نام خدا. ای خدا، بر پایۀ تصدیق کتاب تو و سنت پیامبرت. آن‌گاه به قنبر دستور داد، او هم زن را سنگسار کرد. سپس امام به منزل خویش رفت و فرمود: ای قنبر، به یاران پیامبر اجازه ده تا وارد شوند. آنان نیز وارد شدند و زن را سنگ زدند. سپس ماندند که آیا با همان سنگ‌ها دوباره سنگسار کنند یا با سنگی دیگر! این در حالی بود که زن هنوز جان داشت.

به قنبر گفتند: به امام بگو که ما با سنگ‌های مان بر وی زدیم ولی هنوز جان دارد؛ چه کنیم؟

حضرت فرمود: با همان سنگ‌های‌تان دوباره بزنید. آنان چنین کردند تا آن که زن جان داد.

به امام گفتند که: زن مرد، با او چه کنیم؟ حضرت فرمود: او را به صاحبانش بدهید. به آنان نیز دستور داد تا آنچه با مردگان خویش می‌کنند، با وی کنند».

978- 46225- (2) از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روایت شده است که: «ماعز را سنگسار نکرد، مگر این که چهار بار نزد حضرت اعتراف به زنا کرد. در هر بار هم حضرت از وی روی می‌گرداند و پس از اقرار چهارم، وی را سنگسار کرد».

979- 46226- (3) امام صادق علیه السلام فرمود: «سارق، دستش بریده نمی‌شود تا آن که دوبار به سرقت اعتراف کند و زناکار سنگسار نمی‌شود تا آن که چهار بار به زنا اعتراف کند».

980- 46227- (4) زناکار حدّ نمی‌خورد، تا آن که چهار شاهد عادل بر وی شهادت دهند یا آن که علیه خود چهار بار اقرار کند. در این هنگام است که حدّ بر وی جاری می‌شود.

ارجاعات

گذشت:

در روایت هشتم از باب یکم از ابواب احکام عمومی حدود، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «خدایا، برای تو بر این زن چهار شهادت ثابت شد و تو به پیامبرت در آنچه از دینت خبر داده‌ای، فرموده‌ای که: ای محمد، هر کس حدّی از حدود مرا تعطیل کند، با من دشمنی کرده است».

و در روایت دوم از باب نهم، این گفته که: «برای بار چهارم نزد امام آمد و چون اقرار کرد، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به قنبر فرمود: از او مراقبت کن».