منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 384

محمد بن الحسن [/ شیخ طوسی رحمه الله] گوید: «آنچه این خبر در خود دارد که حکم مردی که زنش را طلاق داده یا زنش مرده و پس از آن مرد زنا کرده است، سنگسار شدن است، منافاتی با روایاتی که قبلا آوردیم ندارد؛ چرا که طلاق دادن مرد، ممکن است طلاقی بوده که می‌توانسته در آن رجوع به زن کند، بنابراین محصن محسوب می‌شود؛ چون تمکّن از آمیزش با رجوع به زن داشته است و اما اگر زن بائنه بود یا مرده است، در این صورت هم منعی ندارد که امام سنگسار کردن را بر وی لازم کرده باشد- در فرضی که نزد مرد، زن دیگری باشد که او را محصن سازد و اما حکم زن اگر شوهرش وی را طلاق دهد تنها در صورتی سنگسار می‌شود که طلاق رجعی باشد؛ به همان شکل که در مرد گفتیم و مرگ مرد، دیگر زن را محصنه نمی‌کند؛ لذا اگر در عدّه زنا دهد، جز تازیانه بر وی نیست و نیز احتمال می‌رود که این تردیدی از راوی بوده است».

1147- 46395- (17) و هر کس که زنی را در عدّۀ شوهری که می‌توانسته به او رجوع کند، خواستگاری یا با او ازدواج کند و دانسته باشد، هرگز این زن برای او حلال نخواهد شد، ولی اگر جاهل بوده و پیش از آن که با وی آمیزش کند بفهمد و او را رها کند تا زن به طور کامل عدّۀ شوهرش را تمام سازد، سپس با او ازدواج کند، اما اگر با او آمیزش کرده است، زن برای او هرگز حلال نمی‌شود- چه عالم باشد و چه جاهل- و اگر زن ادّعا کند که نمی‌دانسته عدّه بر او واجب است، در این صورت ادّعایش پذیرفته نیست.

ارجاعات

گذشت:

در باب دوم، به روایت مناسب این باب مراجعه کنید.

باب 30 حکم کسی که صیغۀ عقد با زنی را فراموش و سپس با او آمیزش کند

ارجاعات

گذشت:

در آیات و روایات باب پنجاه و سه از ابواب جهاد با نفس، روایاتی که بر این مفاد دلالت دارد.

و در روایت یکم از باب هفدهم از ابواب متعه، این گفته که: «مردی، زنی را آورد که صیغه کند.

سپس [خواندن صیغه] فراموش شد. تا آن که با او آمیزش کرد. آیا حدّ زناکار بر وی ثابت است؟

حضرت فرمود: نه».