منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 394

1184- 46432- (13) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «چون بنا شد شراحه همدانیه سنگسار شود، مردم زیاد شدند.

درهای رحبه [/ میدان فراخ] بسته شد. پس از آن وی را بیرون آورد و در چاله‌اش کرد و سنگسار شد تا مرد. سپس حضرت دستور داد درهای رحبه باز شود. مردم داخل شدند و هر کس که وارد می‌شد، شراحه را لعن می‌کرد. چون امیرالمؤمنین علی علیه السلام این را شنید، به منادی دستور داد. منادی ندا داد: ای مردم، هرگز حدّ بر کسی اجرا نمی‌شود مگر این که کفارۀ آن گناه شود؛ آن‌گونه که بدهی با پرداخت بدهی جبران می‌شود».

باب 40 حکم زناکار در صورتی که از چالۀ اجرای حکم فرار کند

اشاره

1185- 46433- (1) عیسی بن عبدالله گوید: «از امام صادق علیه السلام پرسیدم که: زناکار تازیانه می‌خورد و پس از آن که بخشی از حدّ را خورده است، فرار می‌کند. آیا واجب است که او را رها کنند و برنگردانند، آن گونه که با محصن به هنگام سنگسار کردن چنین واجب است؟ حضرت فرمود: نه، برگردانده می‌شود تا به طور کامل حدّ زده شود. پرسیدم که: چه فرقی است بین این و محصن، با این که این هم حدّی از حدود الهی است؟ حضرت فرمود: محصن از کشتن فرار کرده است و جز به سوی توبه فرار نکرده است؛ چون او مرگ را با چشم خویش دیده است. ولی این شخص تنها تازیانه می‌خورد؛ لذا لازم است که حدّ کامل شود، چون او کشته نمی‌شود».

1186- 46434- (2) ابوبصیر ودیگری گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا کسی که سنگسار می‌شود و از چاله فرار می‌کند، او را می‌گیرند؟ حضرت فرمود: نه او را می‌گیرند و نه متعرض او می‌شوند. اگر یک سنگ به او خورده باشد، دنبال نمی‌شود ولی اگر پیش از آن که سنگ به او بخورد فرار کرده است، بازگردانده می‌شود تا درد عذاب به او برسد».

1187- 46435- (3) روایت شده است که اگر درد سنگ به او رسیده است، برگردانده نمی‌شود ولی اگر درد سنگ به او نرسیده است، برگردانده می‌شود. این مطلب را صفوان از بسیاری راویان از ابوبصیر از امام صادق علیه السلام روایت کرده است.