منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 396

باب 42 حکم کسی که با مرده‌ای، زنا یا لواط کند

اشاره

1192- 46440- (1) امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که با زنی مرده آمیزش کند، فرمود: «گناه وی بزرگ‌تر از آن کس است که با زن زنده زنا می‌کند».

1193- 46441- (2) امام جواد علیه السلام به سؤال کننده فرمود: «از حضرت رضا علیه السلام دربارۀ قبرکَنی که قبر زنی را نبش و با وی زنا کرد و کفن‌هایش را برداشت، سؤال شد. حضرت دستور بریدن دست او را برای سرقت و تبعید او را برای کار بدش با میّت داد».

1194- 46442- (3) ابوحنیفه گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که با مرده زنا کرده است، پرسیدم. حضرت فرمود: حدّی بر او نیست».

شیخ طوسی رحمه الله در کتاب استبصار گوید: «این روایت دو احتمال در آن می‌رود. یک) منظور از روایت این است که حدّ معینی که غیر آن نتوان کرد، بر او نیست؛ چرا که ما در روایت اول بیان کردیم که در این مورد احصان و عدم احصان ملاحظه می‌شود. اگر محصن بود، حدّ او سنگسار شدن است و اگر غیر محصن بود، حدّ او صد تازیانه است و این یک حدّ [مشخص] نیست. دو) این که روایت، ویژۀ کسی باشد که با همسر خویش پس از مرگش آمیزش کند. این شخص حدّ کامل بر او اجرا نمی‌شود و طبق نظر امام، تعزیر می‌شود».

نعمان بن عبد السلام گوید: «از امام باقر علیه السلام دربارۀ مردی ... [و مشابه روایت گذشته را آورده است].»

ارجاعات

می‌آید:

در روایات باب بیست و دوم حدّ نبّاش، از ابواب حدّ سرقت روایتی که بر این مفاد دلالت دارد؛ نگاه کنید.