منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 433

1341- 46589- (6) برید گوید: «امام باقر علیه السلام دربارۀ مردی که گروهی را جمعا با یک جمله تهمت می‌زند به وی فرموده است که: اگر نام اینان را نبرد، تنها یک حدّ بر اوست ولی اگر نام برد، برای هر فردی یک حدّ بر اوست».

1342- 46590- (7) اگر مردی با یک جمله به گروهی تهمت زند، بر او یک حدّ است- اگر نام‌شان را نبرده است.

ولی اگر نام‌شان را برده است، برای هر مردی که نام برده، یک حدّ بر اوست. این روایت را برید عجلی از امام باقر علیه السلام روایت کرده است.

1343- 46591- (8) و روایت شده است که: «اگر آنان جداگانه او را بیاورند، برای هر مردی از آنان یک حدّ زده می‌شود و اگر او را همه با هم بیاورند، یک حدّ زده می‌شود».

1344- 46592- (9) روایت شده است که: «اگر نام‌شان را برده است، برای هر مردی که نامش را برده، یک حدّ براوست ولی اگر نام‌شان را نبرده است، بر او یک حدّ است».

1345- 46593- (10) و اگر با یک جمله به گروهی تهمت زند و نام‌شان را نبرد، بر او یک حدّ است. ولی اگر نام ببرد، برای هر مردی که نامش را برده، یک حدّ بر اوست.

1346- 46594- (11) امام صادق علیه السلام فرمود: «امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ مردی که بر گروهی به‌طور جمعی افترا بسته است، حکم داد؛ پس او را یک حدّ زدند».

محمد بن الحسن [شیخ طوسی رحمه الله] در ارتباط با این روایت گوید: «اگر با یک جمله به همه تهمت زده، یک حدّ بر او واجب است ولی اگر با الفاظ گوناگون بر آنان افترا بسته، برای هر مردی از آنان یک حدّ جاری می‌شود» و امام صادق علیه السلام این را در روایت حسن عطار تفصیل داده است.

باب 11 حکم شاهدهای چهارگانه که عدالت‌شان ثابت نشود و حکم شاهدهای سه‌گانه که شاهد چهارم در دادگاه حاضر نشود

اشاره

1347- 46595- (1) امام صادق علیه السلام دربارۀ چهار نفر که بر مردی به زنا شهادت دادند ولی عدالت‌شان تثبیت نشد، فرمود: «آنان حدّ می‌خورند».

ارجاعات

گذشت:

در بسیاری از روایات باب ده از ابواب حدّ زنا، روایتی که مناسب با بند دوم عنوان باب است.