منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 439

1375- 46623- (2) ابو ولّاد حنّاط گوید: «شنیدم امام صادق علیه السلام می‌فرمود: دو نفر را نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند که هر کدام از آنان رفیقش را به زنا در حسب و نسب قذف کرده بود. حضرت حدّ را از هر دو بازداشت و هر دو را تعزیر کرد».

همین روایت در من لا یحضره الفقیه. از ابو ولّاد حنّاط روایت شده که: «امام صادق علیه السلام فرمود: نزد امیرالمؤمنین علیه السلام .. و مانند روایت قبلی را ذکر کرده است؛ تنها گفته: «به زنا» را انداخته است».

و ظاهرا صحیح همان است که در من لا یحضره الفقیه نقل شده است؛ نه آنچه در تهذیب و کافی است.

1376- 46624- (3) از امام جعفر صادق علیه السلام دربارۀ دو مردی که هر کدام رفیقش را قذف می‌کند، سؤال شد.

حضرت فرمود: «دو مرد را که هر کدام از آنان رفیقش را قذف کرده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند.

حضرت از هر دو، حدّ را منع و هر دو را با هم تعزیر کرد».

1377- 46625- (4) و آن زمان که دو نفر یکدیگر را قذف کنند، تازیانه می‌خورند.

باب 18 حکم سبّ [دشنام]

اشاره

1378- 46626- (1) عبدالرحمن بن ابی عبدالله گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که مردی را دشنام داده- بی‌آن‌که با قذفی به او کنایه زند- پرسیدم: آیا تازیانه زده می‌شود؟ حضرت فرمود: بر او تعزیر است».

1379- 46627- (2) امام باقر علیه السلام فرمود: «امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد هجو کردن در شعر، حکم داد که تعزیر ثابت است».