منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 442

1395- 46643- (18) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «هر کس مردی را از پدرش نفی کند، حدّ قذف کننده را می‌خورد و اگر او را از نسب قبیله‌اش نفی کند، تأدیب می‌شود».

1396- 46644- (19) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «هر کس به رفیقش بگوید: پدر برای تو نیست و مادر برای تو نیست، مقداری صدقه بدهد و هر کس که بگوید: نه؛ به پدرم سوگند! باید بگوید: گواهی می‌دهم که جز خدا، خدایی نیست؛ چرا که این جمله، کفارۀ گفتۀ اوست».

1397- 46645- (20) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «هر مردی که به برادرش بگوید: ای کافر، با این گفته یکی از آن دو کافر خواهد بود».

ارجاعات

گذشت:

در باب بیست و دوم از ابواب جهاد با نفس، روایتی که مناسب با این مقام است.

می‌آید:

در باب بیست و دوم از ابواب حدّ قذف، روایتی که مناسب با این باب است.

باب 19 حقّ مقذوف در بخشیدن قاذف

اشاره

1398- 46646- (1) محمد بن مسلم گوید: «از امام [/ باقر علیه السلام] دربارۀ مردی که همسرش را قذف می‌کند، پرسیدم. حضرت فرمود: تازیانه می‌خورد. گفتم: نظر شما چیست اگر همسرش او را عفو کند؟ حضرت فرمود: نه [عفو نکند] و پسندیده نیست».

محمد بن الحسن [/ شیخ طوسی رحمه الله] در تهذیب گوید: «این روایت هیچ منافاتی با روایت سماعه که مشتمل بر جواز عفو بود، ندارد؛ چون این روایت حمل می‌شود به صورتی که زن حقّ عفو ندارد، پس از آن که جریان را پیش حاکم برد و حاکم از این قذف مطلع شده است، تنها عفو حقّ زن است- پیش از این- آن گونه که در آینده به خواست خدا توضیح می‌دهیم».

1399- 46647- (2) اگر مردی همسرش را قذف کند، همسرش نمی‌تواند او را عفو کند.