منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 452

باب 25 حکم کسی که بگوید: یکی از این دو مرد زناکار است

1431- 46679- (1) امیرالمؤمنین علی علیه السلام دربارۀ مردی که در حقّ دو نفر گفته است: یکی از این دو نفر زناکار است، فرمود: «اگر این دو با هم هستند، به آن کس گفته می‌شود که منظورت کدامین یک از این دو است؟ اگر گفت، که هیچ؛ وگرنه حدّ می‌خورد».

باب 26 حکم شوهری که به زنش بگوید: تو در زمانی که مشرک بودی، زنا می‌دادی ...

1432- 46680- (1) امام جعفر صادق علیه السلام بیان داشت: «امام باقر علیه السلام فرمود: اگر مردی به همسرش بگوید: تو در زمانی که مشرک بودی زنا می‌دادی، حدّی بر او نیست و اگر به کنیز امّ ولدش بگوید: تو در حالی که کنیز بودی زنا می‌دادی، حدّی بر او نیست».

باب 27 حکم کسی که مردی را که در قلمرو کفر و ایمان نمی‌شناسد، قذف کند

1433- 46681- (1) روایت شده است: «اگر مردی کسی را در دارالکفر قذف کند- در حالی که او را نمی‌شناسد- چیزی بر او نیست؛ چرا که روا نیست در دارالکفر به کسی جز آن که ایمانش شناخته شده است، خوش بین باشد. ولی اگر مردی را در دارالایمان قذف کند- در حالی که او را نمی‌شناسد- بر او حدّ است؛ چرا که شایسته نیست در دارالایمان جز گمان خوبی به کسی ببرد».

باب 28 حکم دو نفر که یکدیگر را دشنام دهند ...

1434- 46682- (1) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «دو نفر یکدیگر را دشنام نمی‌دهند، جز آن که پست‌ترین آنها پیروز می‌شود».