منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 462

1470- 46718- (5) امام جعفر صادق علیه السلام از پدرشان از جدّشان روایت کرده‌اند که: «مردی را که در ماه [مبارک] رمضان شرب خمر کرده بود و نیز مردی را که در ماه [مبارک] رمضان در روز بدون مریضی افطار کرده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. حضرت او را سی و نه تازیانه زد؛ چون در ماه [مبارک] رمضان افطار کرده بود.» در کتاب جعفریات روایت چنین آمده است ولی در کتاب مستدرک این گفته که:

«مردی را که در ماه [مبارک] رمضان شراب خورده بود و نزد امیرالمؤمنین آوردند، انداخته است» و ظاهرا صحیح همین است که در مستدرک آمده؛ چون با این تعبیر که حضرت او را سی و نه تازیانه زد، سازگار است. وگرنه لازم است که عبارت این گونه باشد: حضرت آن دو را سی و نه تازیانه زد؛ نه این که «او را زد».

باب 4 حکم شرابخواری که جاهل به حکم شرابخواری، یا دیوانه بوده است

اشاره

1471- 46719- (1) امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «کسی که شراب بخورد و نمی‌دانسته که شراب حرام است و این جهل وی ثابت شود، حدّ نمی‌خورد». این روایت در باب هشت از ابواب احکام عمومی حدود، نیز گذشت.

1472- 46720- (2) امام جعفر صادق علیه السلام از پدرشان از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت کرده‌اند که: «شرابخواری را نزد حضرت آوردند. حضرت از او خواست تا قرآن بخواند. او خواند. حضرت عبای او را گرفت و آن را در میان عباهای مردم انداخت و به او فرمود: عبایت را شناسایی کن و بیرون آور. او نتوانست. پس از آن، حضرت او را حدّ زد».