منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 467

فصل هفتم: باب های حدّ سرقت

باب 1 حرمت سرقت و لزوم قطع دست سارق

اشاره

دست مرد سارق و زن سارق را به کیفر عملی که انجام داده‌اند به عنوان یک مجازات الهی قطع کنید و خداوند توانا و حکیم است.

«1» گفتند: به خدا سوگند! شما می‌دانید ما نیامده‌ایم که در این سرزمین فساد کنیم و ما هرگز سارق نبوده‌ایم. آنها گفتند: اگر دروغگو باشید، کیفرش چیست؟ گفتند: هر کس (آن پیمانه) در بار او پیدا شود، خودش کیفر آن خواهد بود (و به خاطر این کار بردۀ شما خواهد شد). ما این گونه ستمگران را کیفر می‌دهیم. «2»

ای پیامبر، هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، سرقت و زنا نکنند ... «3»

1489- 46737- (1) امام رضا علیه السلام فرمود: «همواره بنده سرقت می‌کند تا آن زمان که پول معادل دستش را کامل کند و خداوند عز و جل سرقت را علیه وی آشکار می‌سازد».

(1). مائده، 5/ 38.

(2). یوسف، 12/ 73- 75.

(3). ممتحنه، 60/ 12.