منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 469

1493- 46741- (5) علی بن جعفر گوید: «برادرم موسی بن جعفر علیه السلام بیان داشت: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: زناکار در حالی که ایمان دارد، زنا نمی‌کند و سارق در حالی که ایمان دارد، سرقت نمی‌کند».

1494- 46742- (6) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «زناکار در حالی که زنا می‌کند، با ایمان نیست و سارق در حالی که سرقت می‌کند، با ایمان نیست».

1495- 46743- (7) امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «سارق زمانی که سرقت می‌کند، با ایمان نیست».

1496- 46744- (8) محمد بن یزید بانی گوید: «نزد امام صادق علیه السلام بودم که عمر بن قیس ماصر و ابوحنیفه و عمر بن ذرّ، به همراه جماعتی از یاران‌شان خدمت امام علیه السلام رسیدند. اینان دربارۀ ایمان از امام علیه السلام پرسیدند و حضرت بیان داشت: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: زناکار در حال زنا، ایمان ندارد و فرد در حال ایمان، سرقت نمی‌کند و در حال ایمان، شرب خمر نمی‌کند ...»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب نوزدهم از ابواب آغاز مشاعر حج و فضیلت آنها، روایاتی که دلالت دارد حضرت قائم علیه السلام به هنگام قیام، بنی شیبه را دستگیر می‌کند و دستان‌شان را قطع می‌کند و آنان را در شهر می‌گرداند و اعلام می‌کند که: اینان سارقان خانۀ خدایند؛ چرا که اینان آنچه مردم آن را قربانی برای کعبه قرار می‌دهند، می‌گیرند.

و در روایت پنجم از باب یازده از ابواب جهاد با نفس، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «دربارۀ فرمایش خداوند عز و جل که: همان‌ها که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دوری می‌کنند، جز گناهان صغیره «1» که حضرت فرمود: منظور از اعمال زشت، زنا و سرقت است».

و در روایت یازده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «همۀ گناهان کبیره حرام است و آنها شرک ورزی به خدا و سرقت است».

و در روایت سیزده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «و آنها [یعنی گناهان کبیره]، کشتن فردی که خداوند ریختن خونش را حرام کرده است و زنا و سرقت ...».

و در روایت هفده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «بزرگ‌ترین گناه کبیره همان شرک ورزی است (تا آنجا که می‌گوید): از امام علیه السلام پرسیدم: زنا و سرقت [چگونه‌اند]؟ حضرت فرمود: این دو، از آن نیست».

(1). سورۀ نجم، آیۀ 53/ 32.