منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 470

و در روایت چهل و چهار، این گفته که: «ای عمر، بزرگ‌ترین گناه کبیره چیست؟ حضرت فرمود:

شرب خمر. (تا آنجا که می‌گوید): شرب خمر صاحبش را در زنا، سرقت و کشتن فردی که خداوند ریختن خونش را حرام کرده است، وارد می‌کند».

و در روایت یکم از باب شانزده، روایتی که می‌گوید: «سارق در حالی که سرقت می‌کند، ایمان ندارد».

و در روایت چهارم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «ای پسر قیس، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: زناکار در حالی که زنا می‌کند، ایمان ندارد و سارق در حالی که سرقت می‌کند، ایمان ندارد. اما تو و یارانت هر سو که می‌خواهی، برو».

و در روایت هفت، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «سارق در حالی که سرقت می‌کند، ایمان ندارد».

و در روایت سی و سه از باب یکم از ابواب نکاح محرم، فرمودۀ رسول خدا صلی الله علیه و آله که: «سارق در حال سرقت، ایمان ندارد».

و در روایت سی و پنج مانند همین آمده است و افزوده است که: «آن زمان که کاری از این دست بکند، روح ایمان از او بیرون می‌رود».

و در روایات باب هفت از ابواب احکام عمومی حدود، روایاتی که بر حرمت سرقت و لزوم قطع دست سارق دلالت دارد.

و در روایت سه از باب هشت، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگرمردی از عجم را بیابم که کلیت اسلام را پذیرفته ولی توضیح و تفصیل اسلام به او نرسیده و او زنا یا سرقت یا شرب خمر کرده است- اگر جاهل بوده- حدّ را بر او جاری نمی‌کنم».

و در روایت یکم از باب نهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «سارق اگر خودش به سوی خداوند عز و جل توبه کند و آنچه سرقت کرده به صاحبش باز گرداند، قطع دست بر او نیست».

می‌آید:

در روایات باب بعدی و دیگر ابواب مربوط به سرقت، روایاتی که بر این مفاد دلالت دارد.

و در بسیاری از روایات باب یکم در بیان حدّ محارب، روایتی که با این باب مناسب است؛ ملاحظه کنید.

و در روایت چهل و چهارم از باب یکم از ابواب قتل و قصاص، فرمودۀ رسول خدا صلی الله علیه و آله که: «سارق هنگامی که سرقت می‌کند، با ایمان نیست».