منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 488

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هفتاد و هفت از ابواب جهاد با نفس، روایتی که بر ذیل این باب دلالت دارد.

و در روایت هفت از باب شصت و چهار از ابواب میراث، این گفته که: «پس از آن سارق توبه کرد و مانند همان مالی را که از آن مرد گرفته بود- در حالی که می‌خواست به او بدهد و از او حلالیت بگیرد- برداشت و برای او برد ...» تا آنجا که گوید: «از او پرسیدم: وضعیت کسی که مالی را غصب کرد و رابطۀ او با خدا چگونه است؟ حضرت فرمود: آن زمان که مال را در اختیار امام مسلمانان قرار دهد، دیگر در امان است».

می‌آید:

در روایت ده از باب چهارده از ابواب حدّ محارب، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «برای ابد در زندان نمی‌ماند مگر سه نفر ...» تا آنجا که گوید: «و سارق، پس از بریدن دست و پای او».

و در روایت یازده، مانند آن و در روایت دوازده، این گفته که: «آیا امیرالمؤمنین علی علیه السلام احدی از کسانی را که حدّ بر آنها واجب شده بود، زندان می‌کرد؟ فرمود: نه، مگر سارق را؛ چرا که او را در مرحلۀ سوم پس از آن که دست و پایش را قطع کرده، زندانی می‌کرد».

باب 6 حکم سارقی که دستش فلج یا به خاطر سرقت یا قصاص قطع شده باشد

اشاره

1575- 46823- (1) امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که دست راست یا دست چپ او فلج است و سرقت کرده است، فرمود: «در هر حال دست راست او قطع می‌شود».

1576- 46824- (2) امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمود: «کسی که دست راست یا چپش فلج است اگر سرقت کند، در هر حال دست راستش بریده می‌شود».

1577- 46825- (3) کسی که دستش فلج است اگر سرقت کند، در هر حال دست راستش بریده می‌شود.

1578- 46826- (4) امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر دست راست یا چپ فلج باشد، دست راست در هر صورت که باشد، قطع می‌شود».