منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 492

1596- 46844- (13) در کتاب مقنع [شیخ صدوق رحمه الله] آمده است: «و بدان که قطع دست واجب نمی‌شود، جز در مواردی که از جای بسته یا مخفی سرقت شود».

ارجاعات

گذشت:

در روایت سیزده از باب یکم از ابواب عاریه، این گفته که: «صفوان بن امیه پس از پذیرش اسلام در مسجد خوابیده بود که عبایش سرقت شد. سارق را دنبال کرد و عبا را از او گرفت و او را خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله آورد و دو شاهد عادل علیه او آورد که سرقت کرده است. پیامبر صلی الله علیه و آله دستور قطع دست راست سارق را صادر کرد ...»

و در روایت چهارده، مانند آن و در روایات باب هشت از ابواب احکام عمومی حدود، چیزی که بر بخش پایانی عنوان باب دلالت دارد و در روایت یک از باب دو، فرمودۀ معصوم علیه السلام که: «هر کس از مسلمانی چیزی را که مال و تحت سلطۀ اوست سرقت کند، نام سارق بر او صادق است و او نزد خداوند، سارق محسوب می‌شود ولی دست سارق جز در یک چهارم دینار یا بیشتر قطع نمی‌شود» و در روایت هفت، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «دست سارق برای هر چیزی که بهایش به اندازۀ یک سپر باشد، بریده می‌شود و آن یک چهارم دینار است- البته اگرآن را از خانه یا بازار یا جای دیگری سرقت کرده باشد».

و در روایت شانزده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «دست سارق در مورد هر چیزی که بهایش به یک پنجم دینار برسد، بریده می‌شود- گرچه از بازار یا زراعت یا مانند آن سرقت شده باشد».

و در روایت سی و یک از باب پنج، این گفته که: «امام معصوم علیه السلام به ما فرمود: آیا می‌دانستید که سرقت حرام است؟ گفتیم: آری. پس امام دستور داد و انگشتان ما قطع شد».

می‌آید:

در باب بعدی و باب ده و باب یازده، روایتی مناسب این باب؛ به آن مراجعه کنید.

باب 9 حکم کسی که خانه‌ای را جهت سرقت نقب زند و ...

اشاره

1597- 46845- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ سارقی که گرفتار آمده- در حالی که متاع را برداشته ولی هنوز در خانه است و از خانه بیرون نیامده است- فرمود: قطع دست بر او نیست، تا آن که متاع را از خانه بیرون آورد».