منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 493

1598- 46846- (2) امیرالمؤمنین علیه السلام پیوسته می‌فرمود: «سارق دستش بریده نمی‌شود تا آن که مال سرقتی را از خانه بیرون آورد و آن مال به اندازه‌ای باشد که دست برای آن بریده می‌شود».

1599- 46847- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «بریده شدن دست بر سارق نیست، تا آن که مال سرقتی را از خانه بیرون برد».

1600- 46848- (4) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «بر سارق قطع دست نیست، تا آن که مال سرقتی را از خانه بیرون برد».

1601- 46849- (5) امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «سارقی را که سوراخی ایجاد کرده بود و مردم شتاب کرده و او را دستگیر کرده بودند، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. حضرت علی علیه السلام فرمود: پیش از آن که سرقت کند، شتاب کردید. آن‌گاه حضرت او را بیست تازیانه زد».

1602- 46850- (6) مردی را با یک کوله بار لباس که مال دیگری بود، آوردند. آن کس که لباس‌ها در دست او بود، گفت: «صاحب لباس‌ها اینها را به من داده است و اعتراف به سرقت نکرد و بیّنه‌ای هم علیه او شهادت نداد. حضرت فرمود: این شخص دستش قطع نمی‌شود».

1603- 46851- (7) مردی را با پارچه‌ای که همراه داشت، نزد امیرالمومنین علیه السلام آوردند. می‌گفتند که اینها سرقتی و مال مردم است، ولی بیّنه‌ای گواهی نداد. آن کس که پارچه‌ها در دستش بود، گفت: «من تنها برای این که با او شوخی کنم، پارچه‌ها را برداشتم. حضرت به صاحب پارچه فرمود: آیا تو او را می‌شناسی؟

منظور حضرت آن مرد بود. او گفت: آری. حضرت مرد را رها کرد و فرمود: قطع دست بر او نیست».

ارجاعات

گذشت:

در روایت بیست و یک از باب پنجم، این گفته که: «مردی خانه‌ای را سوراخ کرد ولی پیش از آن که به چیزی دست یابد، دستگیر شد. حضرت فرمود: کیفر می‌شود و اگر متاعی را از خانه بیرون برده و دستگیر شده است، باید دستش قطع شود. راوی گوید: از امام دربارۀ مردی که دستگیرش کردند و یک کوله بار لباس با خود می‌برد و گفته بود که صاحبخانه این لباس‌ها را به او داده است، سؤال کردم. حضرت فرمود: بریده شدن دست از او برداشته می‌شود، مگر این که بیّنه علیه وی شهادت دهد».

و در روایت یازده از باب پیشین، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «دست کسی که خانه‌ای را سوراخ کرده و کسی که قفلی شکسته و کسی که داخل خانه‌ای شده و متاعی برداشته، بریده نمی‌شود تا آن که آن متاع را از جای دربسته بیرون ببرد».