منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 494

باب 10 حکم ربودن مال به طور آشکار

اشاره

1604- 46852- (1) ابوبصیر گوید: «از امام باقر یا امام صادق علیه السلام شنیدم که بیان داشت: «امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:

در ربودن [قاپ زنی] آشکار که همان اختلاس است، دست قطع نمی‌کنم ولی او را تعزیر می‌کنم».

1605- 46853- (2) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «در قاپ زنی آشکار که همان اختلاس است، دست قطع نمی‌شود ولی من او را تعزیر می‌کنم. اما کسی که سرقت می‌کند و پنهان می‌دارد، دستش قطع می‌شود».

1606- 46854- (3) امام باقر علیه السلام فرمود: «امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ مردی که لباسی را از بازار ربوده و مردم گویند که این شخص سرقت کرده است، فرمود: من در قاپ زنی آشکار دست قطع نمی‌کنم ولی دست کسی که مخفیانه سرقت می‌کند، قطع می‌کنم».

1607- 46855- (4) امام صادق علیه السلام فرمود: «مردی که مرواریدی را از گوش دختری ربوده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. حضرت فرمود: این ربودن آشکار است [یعنی قطع دست ندارد]. آن‌گاه حضرت او را زد و زندانی کرد».

1608- 46856- (5) مردی که ظرف طلایی را از دختری ربوده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. حضرت علی علیه السلام فرمود: «سرقت آشکارا حدّ را از او دفع کرد. آن‌گاه حضرت او را زد و زندانی کرد و فرمود: قاپ‌زن قطع دست ندارد».

1609- 46857- (6) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «چهار کس هستند که دست‌شان قطع نمی‌شود: 1- قاپ‌زن؛ چرا که آن سرقت آشکار است. بر این فرد زدن و زندان کردن است 2- خیانت کردن 3- کسی که از غنیمت سرقت کند 4- سرقت اجیر؛ چرا که اینها تنها خیانت است».